اقتصاد

Moneta

واحد پولی رسمی ایران ريال است که به اختصار Rl یا Rls نامیده می شود؛ به طور کلی مبادلات روزانه بر مبنای تومان بر مبنای تومان صورت میگیرد و یک تومان مجموع ده ریال است.

نفت

درآمدهای نفتی 85٪ از درآمد ایران در ارز خارجی است و٪ 70٪ از تولید ناخالص داخلی کشور تا حدی مربوط به بخش نفت خام است.

ایران تولید کننده دوم است اوپک، با تولید حدود 3,7 میلیون بشکه در روز، که از آن 2,4 میلیون بشکه صادر می شود. ذخایر تاسیس شده ایران به حدود 90 میلیارد بشکه رسید، در حالی که ذخایر گاز طبیعی در 20 هزار میلیون متر مکعب محاسبه شده است. با این حال، لازم به ذکر است که پتانسیل ایران در بخش نفت هنوز به اندازه کافی مورد سوء استفاده قرار نگرفته است؛ چرا که کشورهای اصلی اصلی، به خصوص ایالات متحده، به دلایل سیاسی از نظر "روش ایران" برای توزیع نفت خام مورد توجه قرار نمی گیرند.

در میان بسیاری از پالایشگاه های موجود در ایران، از تهران ظرفیت 230 هزار بشکه در روز دارد از تبریز، 120mila؛ که از اصفهان، 290mila؛ اراک، 170 mila.

هر دو موقعیت جغرافیایی این گیاهان و بهره وری آنها نشان می دهد که آنها می توانند به طور مناسب از نیازهای کشورهای خزر و شوروی سابق برآورده شوند: در عمل، ایران می تواند نفت خود را به بنادر خلیج فارس تحویل دهد حساب از کشورهای خزر، دریافت مقادیر برابر در پالایشگاه های شمالی خود (مکانیزم در اصطلاح فنی به عنوان "تعویض" تعریف شده است).

بندر نکه در دریای خزر در حال حاضر به عنوان ضروری و مجهز است و قادر به تخلیه 1000 بشکه نفت خام در هر روز است، اما با چندین انبساط، می تواند بیش از 350 هزار را قبول کند و همین امر را می توان برای سایر بنادر ایران در همان ساحل نیز بیان کرد.

Neka در حال حاضر به تهران و از طریق تهران به تبریز متصل شده است، با یک خط لوله در امتداد 325 کیلومتر (که قبلا برای قرارداد "مبادله" با قزاقستان استفاده می شود)، یک خط راه آهن و مسیر جاده ای است که می تواند برای استفاده هدف مشابه، و پس از گسترش مناسب که می تواند در یک زمان کوتاه انجام شود، 350mila بشکه نفت خام می تواند در هر روز نقل مکان کرد.

پالایشگاه های اصفهان و اراک به لطف ارتباط با تهران، نفتی را که از جنوب ایران از طريق خطوط نفتی خاص می آید، کار می کند که در فاز دوم می توان از این گیاهان به 460mila بشکه ای در روز نفت خام از دریای خزر و به گیاهان پایتخت وارد شد.

بعدها به اندازه کافی برای ساختن سایر خطوط لوله 325 برای رسیدن به ظرفیت حمل و نقل بیش از 1000 بشکه در روز 800 کافی خواهد بود که همانطور که مشاهده کردیم، معادل ظرفیت تولید چهار پالایشگاه ذکر شده است.

در نهایت، در فاز نهایی، خطوط لوله از مناطق جنوبی ایران میتوانند به منظور استفاده از نفت روسیه به طور مستقیم به خلیج فارس، یعنی در بنادر ایران که با آن مواجه هستند و ظرفیت بارگیری و تخلیه آنها کاملا مناسب است. به آن نیاز است.

دیگر مشکلات وثیقه، به عنوان مثال مکاتبات شیمیایی انواع مختلف نفت خام غیر فارسی به پتانسیل پردازش چهار پالایشگاه که قبلا ذکر شد، تا حد زیادی حل شده است؛ در میان دیگر موارد، در بندر نکا امکانات مجاز برای مخلوط انواع روغن وجود دارد و گیاهان برای فیلتر کردن بیشتر می توانند بدون مشکل خاص ساخته شوند.

گزینه ایران برای صادرات خلیج خزر می تواند به چهار مرحله متمایز تبدیل شود، هر کدام در حال حاضر مورد مطالعه و در نظر گرفته شده است؛ در سه مرحله اول باید اتصالات لازم به سمت بازگشت مناسب جریان در خطوط لوله نفت و تقویت فشار عملیاتی با سرمایه گذاری های کاملا ناچیز انجام شود؛ برای انتقال به فاز IV، یعنی رها کردن مکانیزم مبادله به نفع تحویل مستقیم نفت خام غیرمستقیم به پایانه های خلیج فارس، سرمایه گذاری ها قابل توجه تر خواهد شد، زیرا ارتباطات بین گیاهان باید به طور قابل توجهی گسترش یابد تهران، اصفهان و اراک.

اما لازم به ذکر است که زیر یک سقف مشخص برای تعیین کل میزان حمل و نقل نفت خام ("سقف" که توسط متخصصین ایرانی در روزانه میلیون و 400 بشکه در روز 1,60 / 1,62 تعیین شده است) هزینه های ساخت و ساز زیرساخت های جدید، هزینه های تحویل نفت خام دریایی از سوی کشورهای ساحلی دریای خزر به ایران و هزینه حمل آن از طریق خط لوله نفت به خاک ایران، علاوه بر این نیز با صرفه جویی در بشکه های پمپاژ که به شمال ارسال نمی شود، در مجموع بسیار کاهش می یابد و صرفه جویی در زمان برای همه کشورهای علاقه مند (به همین دلیل، در نهایت نیز برای مشتریان خود)

گزینه ایران به وضوح مناسب تر از هر راه دیگری برای دریافت نفت خزر به دریاها است و در این راستا همه کارشناسان در عمل به آن توافق دارند. ممکن است اضافه شود که چشم انداز بسیار سودمند است حتی در مواردی که نفت خام توسط کشورهای غربی، بلکه از شرق یا آسیای جنوب شرقی درخواست شده است.

پتروشیمی

ایجاد یک صنعت پتروشیمی واقعی در ایران حدود سی ساله پیش می رود.

قبلا، بخش های مختلفی در وزارتخانه های مختلف ایجاد شده بود؛ اولین سازمان سازمان یافته شرکت شیمیایی وابسته به وزارت اقتصاد بود. نتیجه اصلی فعالیت او تولد کارخانه کود شیمیایی مروودشت (در شیراز، منطقه فارس) بین 1959 و 1963 بود.

در قانون 1963 یک قانون ثابت کرد که تمام ابتکارات مربوط به صنعت پتروشیمی در NIOC (شرکت ملی نفت ایران) متمرکز شده است، که دو سال بعد تولد NIPC (شرکت ملی پتروشیمی ایران)، که هنوز در بازار داخلی و صادرات محصولات خود را تامین می کند مواد شیمیایی مشتق شده از نفت، گاز، ذغال سنگ و دیگر انواع مواد آلی و معدنی.

در 1965، سرمایه گذاری در این بخش تنها به مبلغ 300 میلیون ريال بود و کارکنان شاغل از 8 هزار واحد تجاوز نکردند. بعد از انقلاب NIPC بخشی از موسسات وابسته به وزارت نفت بود و به طور کامل متعلق به دولت بود.

این بخش در خلال جنگ دفاع از تهاجم عراق (1980-1988) خسارت بسیار سنگینی را متحمل شد: مجتمع های متعددی در مناطق کرک، شیراز، پاسارگاد و جاهای دیگر بارها و بارها با فرش بمباران شده اند.

جدی ترین عواقب ناشی از چهار سایت پیچیده در منطقه خوزستان گزارش شد که پس از پایان درگیری ها واحدهای 19 به طور کامل باید در سه مرحله مختلف بازسازی شوند: این کار از زمان راه اندازی (یکی از بالاترین اولویت ها) 1989) طرح توسعه پنج ساله اول و سرمایه گذاری اختصاص داده شده برای این منظور به مبلغ 16٪ از کل بود.

در طول سال 1375 (مارس 1996 - مارس 1997) بخش پتروشیمی، که در آن تحریم های آمریکا عملا هیچ تاثیری ندارد، اولین نشانه های قابل توجهی از گسترش را ثبت کرد: تولید فوق العاده واقعا 10 میلیون تن است، با افزایش 2٪ در مقایسه با آنچه که در ابتدای همان سال تخمین زده شد.

در همین حال، NIPC در روند تصحیح سازمان داخلی، کاهش کارکنان از واحدهای 18mila تا 16.500 را آغاز کرد، اما در عین حال افزایش 10 درصدی تولید سرانه سرانه را نیز به دست آورد. در طرح های بخش تصمیم گرفت تا مجموعه ای از خصوصیات را آغاز کند. شرکت همچنین تصمیم گرفت تا به تدریج روش های تحقیق سنتی را به دلیل قراردادهایی که با حدود پنجاه مرکز معتبر تحقیق و آزمایش، امضا کرده بود، رها کنند.

در طول برنامه پنج ساله اول، ایران بدهی خارجی برابر با 1,7 میلیارد دلار برای پروژه های بخش پتروشیمی قرارداد: تا به امروز، این بدهی تقریبا به طور کامل پرداخت شده است.

امروز NIPC 16 هزار کارمند را در هشت شرکت تولیدی و شرکت های متعدد دیگر فعال در صنایع مهندسی و تجارت استخدام می کند.

سرمایه گذاری های خارجی در این زمینه باید توسط ملاحظات مختلف جذب شود: این بخش رشد در٪ 15 در بازار داخلی را ثبت کرده است؛ هزینه مواد خام به شدت رقابتی است. قانون سرمایه گذاری خارجی حاکی از این است که هر دو از هشت سال مالیات بر درآمد معاف هستند و درآمد حاصل از صادرات از پرداخت مالیات بدون محدودیت زمانی معاف هستند و همچنین برای این بخش تمام امکانات مورد نیاز برای سرمایه گذاران خارجی که مایل به کار در ایران هستند.

امید است که سهم ایران در تولید پتروشیمی جهانی از اواخر سال جاری میلادی تاکنون به میزان 0,5٪ - 2٪ برسد. به این ترتیب، همانطور که گفته شد، سرمایه گذاری بیش از میلیارد دلاری 10، تقریبا نیمی از آنها به تجهیزات و خدمات مهندسی در خارج از ساحل اختصاص داده شده است.

در عمل، با تولید 2005، تولید کل (که 75٪ در خارج از کشور فروخته می شود) باید با 2,5٪ در مقایسه با حجم کنونی افزایش یابد که ارزش 1,5 میلیارد دلار است: این نتیجه توسط یک مجموعه ای از پروژه های 30 که در شش سال آینده به تدریج اجرا خواهند شد. در چشمانداز، ظرفیت تولید مجتمع های پتروشیمی و صنایع ایران به 13,2 میلیون تن در سال می رسد. پیش بینی های خشن حتی از احتمال این که کل ارزش تولید در 2005، میلیارد دلار 7,5 را لمس می کند، صحبت می کنند.

لذا ارزش صادرات پتروشیمی در ایران از 2005 میلیاردها دلار در 2 (حداقل هدف، اما بسیاری از کارشناسان گزارش می دهند که می تواند به میلیارد دلار 5 برسد) از اهمیت چشمگیری برخوردار است: با توجه به اینکه در 1989 میلیون ها دلار در 29 جمع آوری شده است، و هنوز هم در 1998، ارز قوی که توسط بخش از طریق صادرات از طریق صادرات متوقف شد، در 476 میلیون دلار متوقف شد (در 1997 آنها 560 بوده است، صادرات سال بعد از آن به میزان 9٪ افزایش یافته است، اما آنها کاهش ارزش را ثبت کرده اند به دلیل رکود اقتصادی در بازارهای بین المللی).

در حال حاضر 24٪ از صادرات به اروپا اهدا می شود (سهم باید 40٪ در 2005 را لمس کند)؛ 24٪ در شرق آسیا، 19٪ در هند، 12٪ در چین، 5٪ در خاورمیانه، 9-10٪ در جنوب شرقی آسیا، و سایر مناطق در شمال آفریقا و آمریکای جنوبی.

در بخش پتروشیمی، ایران پس از عربستان سعودی، دومین کشور خاورمیانه با حجم تولید (13-14٪ از کل) است.

توسعه صنعتی صادرات غیر نفتی

با این وجود، وابستگی کشور به درآمدهای نفتی هنوز بیش از حد باقی است، که از 1989، یعنی از راه اندازی طرح توسعه پنج ساله اول، به دنبال کاهش انگیزه برای تولید صنعتی و کشاورزی و صادرات محصولات غیر از نفت و گاز : جهت گیری که در طول PQS دوم به تعویق افتاده است - همچنین به دلیل تشدید، با شروع از 1995، از گرایش های تورمی، مبارزه با راه اندازی اقدامات مهار شدید نقدینگی - اما PQS سوم (هنوز هم در حال انجام است ) به عنوان یک کار اولویت تعریف شده است.
برای این منظور، به خصوص برای صادرکنندگان خصوصی، اقدامات برای تدریج محدودیت های سختگیرانه مالی را آغاز کرده است.

نتایج سیاست جدید بلافاصله آشکار شد. بین ماه آوریل 1999 و در پایان ماه فوریه 2000 غیر نفتی صادرات ایران به مبلغ 2,83 میلیارد دلار با افزایش 5,1٪ در مقایسه با مدت مشابه سال قبل بود؛ در واقع، حجم این صادرات از 11,35 میلیون تن بیش از 9,2٪ افزایش یافته است. در مجموع، انواع مختلفی از کالاها بیش از 2.032 صادر شده است، اما تنها 20 از آنها 94٪ کل صادرات را پوشش داده است.

فرش، پسته و مصنوعات با هم 33٪ از کل صادرات غیر نفتی را تشکیل دادند، اما صادرات صنعتی ارزش کل 58 میلیون دلار را نشان داد، با افزایش نسبت 52,2٪ نسبت به دوره مشابه سال قبل . در نهایت، صادرات محصولات کشاورزی بیش از 700 میلیون دلار با افزایش 8,9٪ است.

بنابراین هر گونه امکان تکامل واقعی ساختار اقتصادی کشور، در درجه اول به گسترش بخش صنعت مربوط می شود: هدفی که به شدت بستگی به ورود سرمایه های خارجی دارد.

سرمایه گذاری های خارجی

با توجه به این نیاز، دولت خاتمی مجموعه ای از اقداماتی را جهت حمایت از ابتکار سرمایه گذاران خارجی در ایران به تصویب رسانده است که مقررات اجرایی قانون توسعه و حمایت سرمایه گذاری خارجی تحت مجوز 1955 و برخی قوانین خاص ، مربوط به بخش های خاص تولید، مانند معدن.

به طور کلی، پروژه های سرمایه گذاری خارجی به شدت تسهیل می شود و هدف آن افزایش صادرات غیر نفتی، تکمیل زنجیره های تولید، افزایش ارزش افزوده، رقابت پذیری بازار و کیفیت کالا و خدمات و ایجاد شغل های جدید است. کار و کاهش قیمت کالا در خاک ایران.
مزایا اساسا علاوه بر اطمینان از تضمین لازم برای هرگونه خطر، سرمایه سرمایه گذار خارجی، در مقادیر مختلف معافیت از مالیات، معافیت واحدهای تولیدی از قوانینی که برای بازگشت ارز خارجی تولید شده از سوی ایران به ایران اعمال می شود، اساسا شامل می شود. صادرات، آزاد سازی بازپرداخت سرمایه سرمایه گذار خارجی و سود حاصل از آن؛ به طور خاص، ایجاد مشاغل مشترک تشویق می شود، جایی که بخش قابل انتقال به سرمایه گذار خارجی می تواند تا 80٪ باشد (در پروژه هایی که با هدف کاوش و بهره برداری از منابع معدنی، سقف به 49٪ محدود می شود، اما کد معدن 1998 معیارهای جبران اضافی را فراهم می کند).

قراردادهای مبادله (که از طریق آن سرمایه گذار خارجی می تواند در هر بخش تولیدی ایران مداخله کند) و در بازپرداخت به همان اندازه تسهیل می شود.

در دسترس بودن منابع انرژی با حداقل قیمت ها و همچنین انواع مختلف مواد خام قابل استفاده قابل استفاده، فراوانی نیروی کار ماهر در بخش های متنوع - درآمد حاصل از صادرات خدمات به ایران - همچنین به جذب ابتکارات خارجی کمک می کند. مهندسین و تکنسین ها در حال حاضر بیش از یک میلیارد دلار در سال است - و هزینه های کار کاهش یافته برای کار غیر متخصص و همچنین مجموعه ای از امکانات اضافی برای سرمایه گذاران که مایل به فعالیت در مناطق آزاد بازار (قشم، کیش و چابهار ) و در دوازده منطقه ویژه اقتصادی.

بازار منطقه ای

ایران در موقعیت ژئواستراتژیک، نوعی "پل" بین خلیج فارس و آسیای مرکزی، بین اقیانوس هند و روسیه، توانسته است این ویژگی را در این سالها به حداکثر برساند: دنبال کردن یک برنامه صریح "کاهش از تنش ها "در حوزه بین المللی و بالاتر از همه در منطقه، دولت خاتمی ارتباطات با دولت های همسایه را از نظر روابط سیاسی و روابط اقتصادی و تجاری تقویت کرده است، به طوری که امروز کشور می تواند قلب در نظر گرفته شود از یک بازار بزرگ (از 300 به 500 میلیون ها نفر) بسیار غنی از مواد اولیه و همچنین تولید و پتانسیل تبادل است.

شبکه ارتباطات، که از زمان راه اندازی اولین PQS آغاز شده است، هدف آن گسترش بخش های نفت و گاز و سایر بخش های اقتصادی است.

ارتباطات

عملکرد کلیدی برای کل بازار منطقه (خلیج فارس - قفقاز - آسیای مرکزی) در حال حاضر توسط ایران انجام می شود و در حال حاضر وارد مرحله ای از تشدید بیشتر است، همچنین در مورد کالاهای غیر نفتی و خدمات مربوط به نفت و گاز نیست.
در ده سال گذشته، پایانه های حمل و نقل در تقریبا تمام مناطق ایران ساخته شده اند؛ سازه های مرزی گره در قرارداد بین المللی کارن تییر یا معاهده های مشابه ثبت شده است، که اجازه می دهد تا حداقل ضمانت نامه های گمرکی را کاهش دهد. در برنامه ریزی طرح توسعه شبکه جاده اولویت به اتصالات با بنادر و ایستگاه های مرزی مرزی داده می شود، در نتیجه ایجاد محور های ضروری، یا "راهرو های حمل و نقل".

امروزه شبکه راه آهن داخلی ایران، که شرکت مدیریت آن بخشی از سازمان های بین المللی بن 19 است که از مقررات مربوط به تسهیلات نسبی برای کاربران استفاده می کنند، از طریق راه آهن ترکیه با دریای مدیترانه ارتباط دارد. با جمهوری آذربایجان (مرز جلفا، که ایران را به قفقاز، قفقاز، جمهوریهای سابق شوروی و روسیه متصل می کند)؛ با راه آهن آسیای میانه از طریق راه آهن ترکمنستان؛ با هند و پاکستان.
شبکه ارتباطات هوایی نیز در حال توسعه است؛ و با توجه به بنادر (سواحل ایران برای 630 کیلومتر تا شمال، به دریای خزر و برای 1.880 کیلومتر به جنوب، بیش از خلیج فارس و دریای عمان گسترش پانزده سال بازسازی را قادر ساخته اند از کامل فعالیت تمام سازه های آسیب دیده جنگ، ادامه گسترش و تقویت ارتباطات با راهآهن راه و ترانزیت راه آهن.
علاوه بر این، در ایجاد مناطق آزاد تجاری و مناطق ویژه ای، تعدادی از محلات واقع در سواحل یا جزایر و در حال حاضر مجهز به بنادر مورد توجه قرار گرفته اند، که در آن مقررات خاص، مزایای قوی و تخفیف تعرفه ها، مالیات ها و هزینه های بندر را تضمین می کند ، علاوه بر معافیت هایی که قبلا ذکر شد.

به همین ترتیب امکان تطبیق کشش حمل و نقل ریلی با حمل و نقل جاده ای و جاده ای به طیف گسترده ای از گزینه ها در مورد ایمنی کالاها و کاهش هزینه ها اجازه می دهد.

درنتیجه، سرمایه گذارانی که مایل به فعالیت در ایران هستند نیز می توانند از امکانات "گره" ایران استفاده کنند تا به یک بازار بسیار بزرگ که عمدتا "باکره" باقی مانده است، فرصت های بسیار جالبی برای هر دو ورود فناوری های ایتالیایی و اروپایی، هر دو مصرف بالقوه، و در نهایت انرژی و مواد اولیه.

کشاورزی

تنوع اقلیم، کیفیت زمین و در نتیجه تنوع تولید ممکن است پتانسیل ایران در بخش کشاورزی را بسیار بالا ببرد. پس از آن موقعیت جغرافیایی کشور برای صادرات محصولات کشاورزی ایران بسیار سودمند است.

با توجه به چشم انداز تکامل وضعیت غذا در جهان در سی سال آینده، ایران می تواند نقش مهمی در منطقه ایفا کند و به امنیت غذایی در آسیای میانه کمک زیادی می کند.

در دهه 1960 ایران حداقل مقدار غلات را وارد کرد و در تولید گوشت، مرغ، جو و گندم تقریبا خودمختار بود.

با این وجود، در اواسط دهه 1970، کشور تا به حال تبدیل به نوعی "حفاظت از کشاورزی" در ایالات متحده آمریکا شده است. در حقیقت، انتخاب سلطنتی، استفاده از درآمد نفت برای خرید سلاح و از دست دادن کشاورزی به خود به نفع یک روند صنعتی بی نظیر و از بالا به پایین، منجر به تغییرات چشمگیر در نظام ایران شد تولید مواد غذایی.

در 1975، یک چهارم کل غلات مصرف شده در ایران از ایالات متحده وارد شد؛ جدیدی از روش های کسب و کار کشاورزی معرفی شد که نیاز به واردات، همیشه از ایالات متحده آمریکا، ماشین آلات و محصولات شیمیایی؛ و بیشتر مزارع و مزارع مرغداری به طور انحصاری با ذرت و سویا وارد شده از ایالات متحده کار می کرد.

بنابراین، در حالی که در 1965 ایران غلات آمریکا را تنها برای 15 میلیون دلار وارد کرد، ده سال بعد ارزش این واردات از 325 میلیون دلار بیشتر شد.

در همین حال، شاه چندین موافقتنامه دو جانبه با واشنگتن، از جمله معاهده "موافقت نامه های PL 480" امضا کرد که بر اساس آن ایران قصد داشت از بخشی از روغن گندم و سویا خریداری شده در ایالات متحده به منظور استفاده از برای گسترش بیشتر فرصت های واردات محصولات کشاورزی ایالات متحده؛ و وعده داده بود که وجوه ای که توسط ایالات متحده به ایران قرض داده شد، هرگز برای هر پروژه ای که می تواند در تولید کالاهای صادراتی ایران مورد استفاده قرار گیرد، مورد استفاده قرار نخواهد گرفت.

به طور خلاصه، واشنگتن موفق شد از طریق این معاهده ها یک حق واقعی برای مداخله در امور کشاورزی ایران داشته باشد: ایران نیز باید تمام تجهیزات لازم را از صنایع آمریکایی خریداری کند.

در عوض، پس از انقلاب و به ویژه پس از پایان جنگ دفاع علیه تهاجم عراق (1988)، تهران، کشاورزی را محور رشد اقتصادی و اجتماعی دانست؛ از زمان راه اندازی طرح توسعه پنج ساله اول (1989) و البته همچنین با دوم، برخی از اهداف اولویتی تعیین شده است که بیشتر از همه خصوصیات ارتوگرافی و هیدروگرافی قلمرو، و همچنین رونق جمعیت شناخته شده در کشور قبل از راه اندازی مبارزات برای مهار آن.

اصلی این اهداف قطعا افزایش ظرفیت گیاهان برای استخراج آب و جستجو برای سطوح بهینه برای بهره برداری از منابع آب موجود است: از این رو تلاش برای ساخت سدهای متعدد، ارتقاء گیاهان صنعتی برای تولید و حمل و نقل آب و برای آبیاری، تشکیل تیم های کارشناسان برای کاهش نیاز به استفاده از تکنیسین های از کشورهای دیگر و در نتیجه اجازه می دهد تا صرفه جویی قابل توجهی در ارز سخت.

بین 1989 و 1997، در واقع، گسترش قابل توجهی از سیستم آب وجود داشت: حجم آب به بخش کشاورزی افزایش یافته، سدهای جدید ساخته شده است، ساخت شبکه های خط لوله و کانال های آبیاری، جمع آوری و عرضه آب از مخازن سدها به حومه شهر، با هدف دوگانه جایگزین روش های آبیاری سنتی با مدرن تر، و باروری زمین های زراعی هرگز قبل از هر سیستم آبیاری خدمتی انجام نمی شود.

بنابراین، بسیاری از اثرات مثبت بلافاصله در کشاورزی کشور یافت شد.

برای مثال، تولید گندم از 6.009.000 تن از 1989 (52٪ از تقاضای داخلی) به 11.996.000 تن در 1996 افزایش یافته است، با رشد برابر با 69,7٪ (در حدود 90 درصد از تقاضای داخلی)؛ پس از آن 12.684.000 تن در 97 با رشد بیشتر 21٪ و در 1998 اگر آنها 6 میلیون تن صادر شده است، با یکی از بهترین اجرای جهانی - رسیده است - باید گفت که امروز در ایران آن است آنها کمتر از 3 تن گندم در هکتار تولید می کنند، علیه 5 عربستان سعودی که قلمرو آن کمتر از ایران ثروتمند است یا 8 از کشورهای دیگر، که نشان می دهد هنوز از بهره کافی از توان بالقوه استفاده نکرده است.

تولید برنج از 1.854.000 تن به دست آمده در 1989 به 2.596.000 از 1996 (به همراه 45,6٪)، تا 2.772.000 از 1997 رفته است.

تولید گیاهان علوفه از جمله جو، دانه، یونجه و شبدر در همان سال از 8.626.000 تن به 11.231.000 (به اضافه 30٪) تا 11.661.000 از 1997 افزایش یافت.

تولید چغندر قند، برابر با 3.535.000 تن در 1989، از 5.880.000 در 1996 (به همراه 27,3٪) و حدود 6.006.000 در سال بعد بود. کارخانه غلات از 264.000 تن از 1989 به 720.000 از 1996 افزایش یافت (با افزایش 173٪)، و پس از آن افزایش بیشتر 10٪ رسیدن به 1997 در 798.000 تن ثبت شده است. تولید سیب زمینی توسط 59٪ بین 1989 و 1996 افزایش یافته و از 2.033.000 تن به 3.173.000 افزایش می یابد. در همان سال، تولید پنبه از 394mila به 600 هزار تن افزایش یافت.

در نتیجه، واردات کشاورزی از ایالات متحده از 19,3 میلیارد دلار 1991 به میلیارد دلار 12,7 افتاد؛ و همچنین اثرات مثبت در صادرات محصولات کشاورزی رخ داده است.

در عمل، اهداف تعیین شده توسط PQS اول (صادرات برای میلیارد دلار 3,1) بیش از حد رسیدن به میلیارد دلار 3,5 در پنج سال از برنامه، و تنها به 1.246 میلیون دلار در 1997 تنها لمس کنید. باید تأکید کرد که صادرات کشاورزی قبل از انقلاب به اوج 360 میلیون دلار رسیده است.

بعدها، تن از دانه های "بهبود یافته"، کودهای شیمیایی و سموم شیمیایی مختلف همچنان برای کشاورزان توزیع شد. در همین حال، 720 هزار هکتار با استفاده از روش های کشاورزی ارزیابی شده است، و دیگر سیستم های کنترل زیست محیطی به 3 میلیون هکتار زمین اعمال شده است.

دوره های بازبینی برای کشاورزان نیز تکمیل شده است؛ و تولید کرم ابریشم به 200mila "جعبه" (ابریشم تولید شده در مجموع بیش از 800 تن) رسیده است. هزاران هکتار از اراضی جدید درختان زیتون کاشته شده اند و کارهای جنگل زدایی به بهبود بخشیدن به مناطق جنگلی منجر شده است. تثبیت مناطق شنی و کنترل فرآیند بیابان زایی به بازسازی مناطق 340 هزار هکتار در سال به طور متوسط؛ مدیریت حوضه های رودخانه به طور متوسط ​​به 437 هزار هکتار در سال رسیده است.

نرخ رشد بخش کشاورزی در دوره اول PQS برابر با 5,9٪ بود (دو برابر در مقایسه با نرخ رشد جمعیت).

بنابراین امکان پاسخ دادن به بخش بزرگی (تقریبا 86٪ در 1996) از نیازهای غذایی داخلی و کاهش واردات محصولات کشاورزی بود. همچنین در بخش 1996، بخش کشاورزی 25 درصد تولید ناخالص داخلی را پوشش می دهد، 25 درصد جمعیت شاغل را جذب می کند (درصد که در 1906 برابر با 90٪ بود، 30٪ در 1998 افزایش یافت)، نه ده مورد نیاز از بخش صنعت غذا ملی، یک سوم از ارزش صادرات غیر نفتی و، همانطور که گفته شد، بیش از چهار پنجم از نیازهای غذایی داخلی است. اما یک توسعه واقعی و پایدار این بخش، نیاز به هماهنگی بیشتر با گسترش سایر بخش های اقتصادی - برای مثال ذخیره سازی، حفاظت، پردازش و توزیع محصولات کشاورزی برای جلوگیری از زباله ها را دارد.

علیرغم تقویت ظرفیت تولید، بهبود روش های تولید و افزایش هدف در تولید، سیستم کشاورزی ایران تا به امروز کامل نشده است تا به بهره وری و ثبات برسد. در حقیقت، مشکلات مانند اندازه اندکی بیش از حد هنوز هم باقی مانده است. از مزارع، جهت گیری محدود سیاست های کلان اقتصادی کشاورزی، عملکردی که نسبت به پتانسیل کم است، به روز نبودن بسیاری از کشاورزان، تردید در سرمایه گذاری در امور کشاورزی، انتقال سرمایه از بخش کشاورزی به سایر بخش های تولیدی، "ناکافی بودن خدمات عمومی در زیرساخت ها، تحقیق و ارتقاء، تحریف بازار، به این ترتیب دولت برای رفع قیمت گندم و برنج داخلی در مقایسه با کالاهای وارداتی، نسبت به محصولات مشابه وارداتی را کاهش داده و کشاورزان را متوقف می کند.

با این حال، قانونی است که انتظار داشته باشید قبل از انقضای آن، PQS سوم قادر به دستیابی به بخش قابل توجهی از اهداف تعیین شده برای خود باشد.

معدن و فلزات

با ذخیره ذخایر 100 میلیون ها تن از مواد معدنی مختلف 50 و ذخایر تخمین زده شده برابر با 6 میلیارد تن سنگ معدن فلزی و 26 میلیاردها تن مواد معدنی غیر فلزی برای انواع 62 انواع مختلف محصولات، L ایران یکی از ده کشور جهان است که دارای بیشترین ذخایر است. این در میان چیزهای دیگر به دست آوردن انرژی زیاد، ضروری برای هر گونه فعالیت حتی در این زمینه، اضافه شدن به تعداد زیادی نیروی کار ماهر و هزینه های پایین نیروی کار و همچنین دسترسی بسیار آسان به همه بازارهای منطقه است.

با تشکر از روند صنعتی شدن معادن، برای مدتی در حال انجام است و اگر چه بخش فلزات (واحدهای صنعتی متوسط) فقط به 24,3٪ از اهداف تعیین شده برای دوره 1989-97 رسیده است و بخش معدن آن خود را تکمیل نکرده است امکانات توسعه، که در 19٪ محاسبه شده است، محصول جهانی استخراج معادن در حال حاضر به 8 میلیون تن (در 1978 مقدار متوقف شده در 800 هزار تن) است.

نقشه های نقشه برداری در حال حاضر در دسترس است، در مقیاس 100 هزارم، از 70٪ از مناطق غنی از مواد معدنی کشیده شده است.

در کشور معادن و معادن 2.700 وجود دارد که بیش از یک چهارم شن و ماسه سنگ را تشکیل می دهند؛ هر سال بیش از 100 میلیون تن مواد مختلف 56 به طور کامل استخراج می شوند.

امروز کشور قادر به تولید بیش از 6 میلیون تن فولاد خام، 130 هزار تن مس کاتد، 150mila از آلومینیوم میله، 30mila روی، 15mila سرب، 70mila آلیاژهای آهنی، 190 از 7 و در مورد XNUMX میلیون تن سنگ های زینتی.

براساس برآوردها، بزرگترین معادن ایران سنگ معدن آهن هستند، با رسوبات برای 4,7 میلیارد تن، مس (0,8٪ خلوص) برای میلیارد تن 2,6 و میلیاردها تن از آنتاکسیت 2.

90٪ از معادن متعلق به بخش خصوصی است،٪ 5٪ توسط دولت کنترل می شود، بقیه توسط بنیادها و مقامات محلی اداره می شود. ارزش مواد معدنی استخراج شده بیش از تریلیون 2 ریال است، در حالیکه ارزش افزوده نسبی آن به XLUMX تریلیون ریال محاسبه شده است. اما ایران قادر است کیفیت تولید معادن خود را بهبود بخشد و سهم خود را در بازار جهانی به دلیل پذیرش یک فناوری جهانی و قابلیت های داخلی فنی و علمی خود، افزایش دهد. تخمین زده می شود که بخش معدن به طور کلی قادر خواهد بود در طول دوره سوم (QNUMX مارس 1,4) درصد 20٪ را ثبت کند. پروژه های درازمدت (سال 2000-2005) به ارزش 15 میلیارد دلار به تولید می افزاید و امکان صدور یک سوم تولید را نیز دارد.

در بخش معدن، عمدتا سه شاخه تولید وجود دارد: 1) مصالح ساختمانی: سنگ آهک، گچ هیدراته، برکتیا، گرافیت، تراورتن، کائولن و سنگ مرمر؛ 2) مواد غیر آهنی: انتراسیت، اورپیت، باریت، زئولیت، بنتونیت، کائولن، خاک رس صنعتی، دیاتومیت، پرلیت، نمک (آب نمکی، نمکی)، میکا، ورمیکولیت، سیلیکون، دولومیت، سولفات، فسفات، تالک، فلدسپات ، شن و ماسه، فلوئور، فیروزه ای، گچ، آزبست، آهک، بوراسیت، سولفات منیزیم، قیر، خاکستری قرمز، خاکستر زرد، پگماتیت و پرسلن؛ 3) مواد آهن: سنگ آهن، مس، کرومیت، سرب و روی، آلومینیوم، منگنز، بوکسیت، آنتیموان، کبالت، سلستیت، آلوم و نافلین.

پتانسیل تولید سنگ هایی مانند سنگ مرمر در ایران بسیار زیاد است، در حالیکه در حال حاضر سنگ معدن سنگ های تزئینی 440 در حال بهره برداری کامل و کارخانه های 4.000 برای پردازش آن است.

صادرات سنگهای تزئینی پردازش رشد قابل توجهی را نسبت به سنگهای غیر کارآیی ثبت کرده است که عامل مهمی است؛ زیرا این ارزش افزوده را بیشتر می کند. بازار اروپا نیز برای سنگ ایران بسیار امیدوار کننده است.
در مورد بخش فلزات، می توان از آهن و فولاد شروع کرد.

فولاد کارخانه های اصلی کشور عبارتند از: فولاد کارخانه لسfahan، با تولید سالیانه 2,4 میلیون تن؛ شرکت فولاد خوزستان با 1,9 میلیون تن؛ و فولاد مبارکه، با 2,7 میلیون تن.

از جمله برنامه های اصلی برای توسعه بخش، لازم به ذکر است که پروژه برای گسترش ظرفیت معدن Sangan اضافی 1,8 میلیون تن (رسیدن به 2,6 میلیون در سال 5)؛ پروژه توسعه ظرفیت معدن آهن چادرملو (یزد) تا 8,5 میلیون تن در سال 5 از جاری 5,1 در حال حاضر؛ پروژه برای افزایش ظرفیت معدن آهن گل گهر از 3 میلیون تن علاوه بر جاری 2,7 فعلی میلیون؛ پروژه توسعه ظرفیت معدن آهن Choqart از 3 میلیون تن بیشتر است. در مورد فولاد نگران است، باید اضافه کرد که برای دستیابی به تولید فولاد به 12 میلیون تن در سال، توافق شده است. در حال حاضر تولید فولاد سرانه در ایران حدود 100 کیلوگرم است (میانگین بین المللی بین 140 و 150 کیلوگرم است.) هدف تولید فولاد برای ماه مارس 2005 14,7 میلیون تن است که به لطف حداقل پروژه های جدید 26 که قبلا توسط شورای اقتصاد تایید شده است، برای سرمایه گذاری کل برابر با 3,7 میلیارد دلار به اضافه 1.000 میلیاردها ریال.

ذخایر مس ایران (مس که دارای ضریب خلوصی 0,8٪ است) در حدود 2.6 میلیارد تن تخمین زده می شود، برای سهم 6٪ در ذخایر جهانی.

آلومینیوم یک فلز استراتژیک است، دوم تنها فولاد (هر چند آلومینا، مواد اولیه آلومینیوم استخراج شده از بوکسیت، به طور کلی از خارج از کشور وارد می شود).

انتظار می رود که تولید تا پایان 350 هزار تن در پایان سومین PQS (2005) باشد، اما برنامه های بلند مدت نشان می دهد که امکان دستیابی به یک میلیون تن در سال است.

برخي مطالعات تخمين ذخاير روي ايران را در ميليون تن 94 برآورد مي کنند، اما معتقد است که اين مي تواند بيش از 230 ميليون تن باشد.

انتظار می رود تولید روی به 100 هزار از سال 2006 برسد.

ظرفیت تولید اسمی سرب بیش از 40.000 تن است، اگر چه تولید فعلی تنها 30.000 تن است. افزایش ظرفیت گیاهان Compagnia del Piombo در زنجان به ظرفیت اسمی و تجهیز امکانات بندر مهد آباد در یزد که سرب و روی تولید می کند، در میان پروژه های بزرگ با هدف گسترش بخش است.

سهم ایران از تولید جهانی طلا (2.097 تن) در حال حاضر کمتر از 640 کیلوگرم در سال است که از آبهای سرچشمه و معادن مس ماته استخراج شده است.

ذخایر طلا منطقه ایران آذربایجان و موته در حدود 100 تن تخمین زده می شود.

جهانگردی

یونسکو ایران را در میان ده کشور برتر جهان که توانایی رقابت در مقیاس جهانی را دارد از لحاظ علاقه و جذابیت به جریان گردشگری بین المللی رتبه بندی کرده است: فکر می کنید 4.300 به طور رسمی در آثار تاریخی خود ثبت شده است، و محاسبه شده است که هنوز تعداد زیادی از آنها باید ثبت شوند.

در حقیقت ایران - که در آن شرق و غرب، شمال و جنوب جهان برای قرن ها ملاقات کرده و هنوز ملاقات می کنند - کشور بسیار وسیع است، که تنوع اقلیم و زیستگاه آن باعث می شود گردشگری در سراسر جهان جریان یابد فصل سال.

در تابستان، در واقع در مناطق شمالی و غربی کشور آب و هوای معتدل است و سواحل دریای خزر فرصت های جالب برای حمام کردن را ارائه می دهند؛ در فصل زمستان، آب و هوا در مناطق جنوبی و در جزایر سواحل خلیج فارس، معتدل است. در این سرزمین، مناطق طبیعی غیرقرصی باقی می مانند، که اکثر آنها توسط اقدامات خاص برای حفاظت از محیط زیست و حفاظت از مناظر، جانوران و گیاهان محافظت می شوند.

ثانیا مکان های بی شماری از منافع تاریخی، باستان شناسی و فرهنگی حتی در خارج از مشهورترین و مشهورترین شهرهای جهان مانند اصفهان، شیراز یا یزد وجود دارد؛ تعداد زیادی از بخش ها و پاساژ ها و پل های جاده ابریشم باستانی دست نخورده باقی مانده است که در سراسر قاره آسیا از 200 BC تا 1600 AD خدمت کرده است. و مراقبت های مقامات صالح در ارتقاء موزه ها باید صادقانه به رسمیت شناخته شود، همچنین مکان های مقدس دین اسلام و مقبره های شخصیت های برجسته دنیای باستانی مانند حافظ، سعدی، فردوسی یا ابن سینا.

لازم به ذکر است که در فرهنگ و ذهنیت ایرانیان، مهمان نوازی به عنوان یک ارزش فوق العاده مهم محسوب می شود، که در موارد عمومی و خصوصی در نظر گرفته می شود؛ علاوه بر این، انواع مختلفی از گروه های قومی که جمعیت ایرانی را تشکیل می دهند، می تواند منبع مناسبی برای دوستداران مطالعه آداب و رسوم و سنت ها و همچنین انسان شناسان و جامعه شناسان باشد. و از نظر حفاظت از ایمنی شخصی گردشگران (که در اغلب کشورهای دیگر اغلب با تجاوز یا سرقت مواجه می شوند)، ایران تضمین های زیادی می دهد و خیابان های شهرها را می توان با آرامش کافی حتی در طول سفر ساعت شبانه

تعداد گردشگران ورودی به ایران از 162 هزار نفر از 1990 به 361mila از 1994 افزایش یافته است، و در نتیجه پولی که در همان سال از 62,2 به 155 میلیون دلار افزایش یافته است، افزایش یافته است.

در 1955 گردشگران 450 هزار نفر بودند که مجموع درآمد 250 میلیون دلار بود؛ در 1996 600mila حضور داشت، صعود به 650mila در 1997 با ورودی تقریبا برابر با 350 میلیون دلار است. در طول 1997 صنعت گردشگری ایران را در حدود 348 میلیون دلار ساخته است؛ در میان 744 هزار گردشگر خارجی که ایران را برای تعطیلات خود در همان دوره انتخاب کردند، بیشترین تعداد آلمانی ها بود. برآورد شده است که هزینه های متوسط ​​توریست خارجی در ایران در حدود 1.500 دلار است.

اکثر گردشگران این را راحت تر می دانند که با هواپیما به ایران سفر کنند (زمان پرواز، چهار ساعت و نیم اگر قطعی وجود ندارد).

شرکت هواپیمایی ملی ایران، Iran Air همچنین خدمات بین المللی خود را از مرکز رم ارائه می دهد (یک پرواز ثابت هفتگی پنجشنبه وجود دارد، اما در دوره هایی که میزان حمل و نقل مسافر بیشتر شد، فرکانس افزایش می یابد). با این حال، Alitalia و سایر شرکت های اروپایی یا خاورمیانه همچنین پروازهای منظم و منظم را به تهران و از طریق تهران انجام می دهند که عملا با تمام جهان مرتبط است.

کسانی که ترجیح می دهند با ماشین خود به ایران برسند می توانند این کار را انجام دهند، ترجیحا با انتخاب راحت تر مسیرهای استانبول.

سفر با ماشین با حدود یک سوم می تواند توسط بارگیری ماشین در کشتی به ترکیه در بنادر ونیز یا بریندینیس کوتاه شود. برای داشتن یک ماشین در ایران شما باید یک گواهینامه بین المللی رانندگی یا حتی یک گواهینامه رانندگی صادر شده توسط دولت محل اقامت داشته باشید؛ اگر شما ماشین خود را با شما به ارمغان بیاورد، شما نیاز دارید: کارت ثبت خودرو، برچسب یا بشقاب با نشان ملیت ماشین، مثلث قرمز که در صورت خرابی نمایش داده شود، لامپ های یدکی برای چراغ های اجباری و برخی از قطعات یدکی در میان کسانی که بیشترین استفاده را دارند.

شما همچنین می توانید دریای ورود به ایران را انتخاب کنید و وارد یکی از بندرهای جنوبی مانند بندر عباس، خرمشهر یا آبادان شوید.

از میان میلان، در نهایت امکان استفاده از خطوط ریلی بین اروپا و ایران با توقف در صوفیه، استانبول، آنکارا و عبور از دریاچه وان در کشتی امکان پذیر است.

گردشگران می توانند از تورهای سازمان یافته بهترین آژانس های گردشگری استفاده کنند؛ اما حتی کسانی که ترجیح می دهند خودشان سفر کنند می توانند پس از ورود به پایتخت ایران، تعداد زیادی از آژانس های توریستی محلی را که قادر به حل مشکلات هستند مانند رزرو اتاق ها و تهیه راهنماها، مترجمان و وسایل نقلیه استخدام کنند.

اکثر این دفاتر همچنین گشت و گذار سازمان یافته را به مقصد جالب گردشگری ارائه می دهند.

قوانین مربوط به مدت ویزا ورود می تواند تغییر کند، بنابراین توصیه می شود قبل از چند هفته در آژانس های مهم گردشگری، دفاتر ایران هوا و یا کنسولگری های ایران در رم و میلان مشورت کنید.

اگر، هنگامی که وارد ایران شد، بازدید کننده تمایل دارد مدت اقامت خود را فراتر از زمان ویزا تمدید کند، او باید درخواست گسترش پروانه را از اداره امور شهروندان خارجی درخواست کند. اگر شما با یک آژانس توریستی یا با ایران تورهای هوایی سفر می کنید، می توانید از خدمات خود برای این نوع مشکل استفاده کنید.

وارد شدن به ایران، توریست می تواند با او همه چیز را بخواهد (تا زمانی که در مورد اشخاصی که دکترین اسلامی را متهم می کنند، یعنی الکل، مواد مخدر و یا مطبوعاتی که متضرر می شوند، مقدمه سلاح گرم نیز ممنوع است ، میله طلا یا اقلام الکترونیکی برای فروش).

با این حال، کالاهای ارزشمندی که توسط مقامات مرزی وارد پاسپورت می شوند: این کالاها نمی توانند در داخل ایران فروخته شوند و باید هنگام خروج از کشور به مقامات مرزی نشان داده شوند (به این ترتیب، به یاد داشته باشید برای درخواست مقامات مشابه برای لغو ثبت نام). در صورت از دست دادن یا سرقت این دارایی ها، یک سند رسمی باید بدست آورده شود (به عنوان مثال از ایستگاه های پلیس) که حادثه را تایید می کند.

ترک کشور، توریست می تواند هر نوع سوغاتی را با او به ارمغان بیاورد، مگر اینکه در مورد یافته های باستان شناسی، نسخه های ارزش تاریخی، سکه یا سنگ های قیمتی ارزشمند یا آثار هنری (برای جلوگیری از اختلافات، در صورت خرید برخی از مقالاتی که ارزش خاصی دارند خوب است تا خریدار کالا را به طور منظم به گمرک منتقل کند.

هیچ محدودیتی در ارزش صنایع دستی و صنایع دستی ایرانی وجود ندارد؛ کالاهای تولیدی غیر ایرانی نمی توانند بیش از ارزش کلی 150 هزار ریال ایران (و نباید فروخته شوند).

شما همچنین می توانید یک یا دو فرش (برای عرض کل 12 مکعب) را بیاورید یا شاید بعدا به قوانینی که این نوع واردات را در کشور دریافت می کنید را به کشور خود منتقل کنید. صادرات اقلام طلائی یا اقلام جواهرات به گردشگران اجازه داده می شود تنها در مقدار معقول و منطقی به عنوان «استفاده شخصی» قابل توجیه باشد؛ در هر صورت شما نمیتوانید بیش از 150 گرم طلای کار شده بدون سنگهای قیمتی و 3 کیلوگرم نقره بدون سنگهای کار کنید.

تا آنجا که به ارز مربوط می شود، یک ارز غیر ایرانی می تواند با شما به ایران برسد، اما با ورود به کشور، باید مبلغ بیش از هزار دلار آمریکا اعلام شود.

مبلغی که در این کشور معرفی شده و اعلام شده است، می تواند با اطمینان شما را هنگام رها کردن شما گزارش کند خارج از مقادیر اعلام شده، هر مسافر خارجی می تواند خانه ارز خارجی را به مبلغ 1000 دلار آمریکا بفروشد و هر یک از همراهانش تا 500 دلار آمریکا باشد. هر کسی که مبلغ اضافی داشته باشد بایستی اعلامیه ارز خارجی یا یک گواهی انتقال بانکی را داشته باشد.

در هتل ها، امکانات هتل، آژانس های مسافرتی و فروشگاه فرش، قیمت ها و نرخ ها به طور کلی در دلار آمریکا نمایش داده می شود.

در ایران، موسسات بانکی متعددی وجود دارند که شعبه های آنها گسترده است، حتی در مراکز کوچکتر.

با این حال، فقط تعداد معینی از دفاتر بانک، علاوه بر کسانی که در فرودگاه های بین المللی هستند، عملیات ارز خارجی را انجام می دهند و در خارج از ساختمان با کلمات Exchange یا Foreign Exchange در کاراکترهای لاتین گزارش می دهند؛ این روزها هر روز، به جز جمعه ها (که یکشنبه غربی است) از 8,30 در صبح تا 16 باز است؛ در روز پنج شنبه آنها معمولا در 12,30 نزدیک می شوند.

لازم است پس از گذراندن گذرنامه خود را با شما داشته باشید.

هتل های بزرگتر نیز چک های مسافرتی را می پذیرند. بانک های خارجی زیادی در تهران کار می کنند، اما شعبه های آنها خدماتی را برای مسافرین خصوصی ارائه نمی دهند، حتی اگر آنها در دفتر مرکزی بانک مشابه در خانه داشته باشند.

در هنگام خروج از هواپیما در تهران، لازم است که فرم های بهداشتی (توزیع شده در هواپیما) را به افسر بهداشتی بفرستید و پاسپورت، ویزا و گذرنامه را به مقامات مرزی نشان دهید.

در بخش کنترل غرفه، فرم های گمرکی باید تکمیل شود و، در صورت لزوم، اعلامیه برای معرفی ارز؛ از این ماژول ها لازم است کپی کپی را برای مدت اقامت در کشور حفظ کنید.

یک خط اتوبوس وجود دارد که فرودگاه بین المللی مهرآباد (تهران) را با مرکز شهر متصل می کند.

در عوض، یک سرویس تاکسی بزرگ وجود دارد که هزینه آن بسیار کم است. فاصله از مرکز پایتخت به مدت نیم ساعت یا در چهل دقیقه بسته به شرایط ترافیکی پوشیده شده است.

در هر شهر، حتی از ابعاد کوچک و در هر مرکز مورد علاقه توریستی، اداره اطلاعات گردشگری وجود دارد، قادر به پاسخگویی به هر گونه سوال و ارائه نقشه ها، لیست هتل ها، آدرس های مفید است.

کارکنان انگلیسی صحبت می کنند. مکان ها اغلب در داخل و یا مجاور ایستگاه های فرودگاه و ایستگاه های راه آهن هستند.

در ایران شانس یافتن محل اقامت در امکانات هتل ها نامحدود نیست و کیفیت امکانات آنها به شدت متفاوت است، از محل اقامت اسپارتان تا هتل چهار و پنج ستاره.

بدیهی است که بهترین هتل ها، قابل مقایسه با غربی ها و خدمات تلکس، فکس، مبادله ارز و فروشگاه هدیه نیز در شهرهای اصلی متمرکز می شوند، اما حتی در شهرهای کوچک شما می توانید رضایت بخش، اقامت ارزان و اما دلپذیر، و حتی در هتل های طبقه بندی شده را پیدا کنید اتاق های "یک ستاره" به طور کلی در دسترس هستند با حمام خصوصی.

اگر شهر های معروف را ترک کنید تا مکانهای زیباتر، اما غیرمتمرکز را ترک کنند، می توانید به راحتی در خانه ها و یا در موزه های خانه ها (خانه هایی با اتاق های مبله) بدون نیاز به راحتی بیشتر از خانه بمانید.

در بیشتر موارد اتاقها با تهویه مطبوع، یخچال کوچک و تلویزیون مجهز شده اند. موزرفر خونه معمولا به سه دسته تقسیم می شود: "برتر"، "کلاس اول" و "کلاس دوم"؛ مسافر غربی که نمیخواهد با فداکاریهای بیشماری روبرو شود، باید از اتاقهای «کلاس دوم» اجتناب کند.

توصیه می شود قبل از خروج از ایران برای اقامت در ایران رزرو کنید یا در صورتی که صبح امروز صبح خودتان را معرفی کنید، در برخی از دوره های سالیانید، اگر بخواهید در شب و یا در شب بخوابید، یک اتاق آزاد را پیدا کنید.

در برخی مناطق شمال ایران، بسیاری از خانواده ها معمولا نشانه ای را نشان می دهند که یک یا چند اتاق برای مسافران در خیابان در مقابل خانه خود دارند؛ در این مورد وعده های غذایی گنجانده نشده است، اما مشکلی برای متوقف کردن میزبان ها برای اضافه کردن چند مکان در جدول وجود ندارد و مهمانان می توانند از غذاهای محلی لذت ببرند. در امتداد ساحل دریای خزر، این مهاجرت بسیار مکرر است، زیرا نوار ساحلی به مدت طولانی گردش گردشگری خود را که از نظر محیط و اقلیم مورد توجه قرار گرفته است، فراگرفته است.

قیمت هر دو اتاق و مالیات هتل بر اساس محلی تعیین می شود؛ بنابراین آنها در هر منطقه همگن هستند اما ممکن است به طور قابل توجهی از یک منطقه به دیگری متفاوت باشند.

در اکثر هتل ها، به خصوص با کیفیت بهتر، گردشگری به ارز خارجی پرداخت می کند.

از هفتاد هفتاد میلادی، در ایران نیز مژگان سارا وجود دارد، بناهای امروزی که اغلب در حومه شهرها قرار دارند. شما می توانید اتاق ها و سوئیت ها (حتی با کیفیت مناسب) را از طریق دفتر گردشگری ایران رزرو کنید (با پیشرفت مناسب). تنها ناکارآمدی این ساختارها، منحصربهفردی از منوهای ارائه شده توسط رستورانهای خانگی نیست.

بیشتر موستانس ها به عنوان سه ستاره طبقه بندی می شوند.

هنگام ثبت نام، در هر هتل، باید همیشه اسناد هویت خود را نشان دهید زوج های متاهل تقریبا می توانند یک اتاق دو نفره داشته باشند.

مجاز است که حیوان خانگی خود را به ایران بیاورید، در صورتی که می توانید یک گواهینامه دامپزشکی سلامت خوب را که قبل از شش ماه پس از خروج صادر نشده است، نشان دهید.

واردات حیوانات زنده یا محصولات دامپزشکی تحت مجوز ویژه صادر شده توسط اداره دامپزشکی ایران است.

هر هتل می تواند برای تماس با یک پزشک که به زبان انگلیسی صحبت می کند برای پوشش دادن شرایط اضطراری سلامت کوچک، ترتیب دهد.

در مورد آسیب های جدی تر و یا بیماری ها، توریست می تواند درخواست کند که به بیمارستان منتقل شود که کارکنان به طور روان انگلیسی صحبت می کنند (تعداد کمی از آنها حتی در شهرهای غیر تهران نیست).

در ایران خدمات بهداشتی هرگز آزاد نیستند توریست می تواند با بیمه های خاصی از طریق آژانس های مسافرتی درخواست خود را ارائه دهد.

در شهرها و حتی در مراکز کوچک، داروخانه ها متعدد هستند و نشانه های آن به زبان انگلیسی و به راحتی قابل دسترسی هستند. شما می توانید خرید، و همچنین داروهایی که معمولا در غرب استفاده می شود، همچنین مقالات برای بهداشت شخصی و لوازم آرایشی.

آب آشامیدنی به خانه ها و هتل ها بهداشتی است و اغلب بسیار دلپذیر و تازه است. به همان اندازه امن همه نوشیدنی های بطری (نوشابه، قهوه، چای، شیر) است. تضمین های جزئی ارائه مواد غذایی خریداری شده توسط فروشندگان خیابان در امتداد جاده ها.

شما می توانید آب معدنی را در همه جا خریداری کنید، که به طور کلی خواص دلخواه و خواص گوارشی دارد. نوشیدنی های الکلی ممنوع است کسانی که به قاچاقچیان قاچاق می شوند نیز می توانند برای سلامتی خطرناک باشند.

تقریبا تمام هتل ها خدمات خشکشویی را ارائه می دهند.

علاوه بر این، در تمام شهرها و تقریبا در تمام مراکز ساکن، بسیاری از لباس های شسته شده و اتو و مغازه ها وجود دارد. در اینجا مشتری، تحویل کت و شلوار که باید تمیز شود، باید یک رسید با نشان دادن قیمت و تاریخ بازگشت پوشاک داشته باشد. قیمت ها به طور کلی بسیار کم است.

شما به طور کلی می توانید به صداقت کارکنان هتل ها و رستوران ها اعتماد کنید تا مواردی را که توسط مشتریان به طور تصادفی در محل مورد نظر قرار گرفته اند، به طور تصادفی انتخاب کنید. در فرودگاه، ایستگاه راه آهن و ایستگاه های ترمینال اتوبوس، "دفاتر املاک از دست رفته" وجود دارد. اگر جسم فراموش شده ارزش قابل توجهی داشته باشد، توصیه می شود به پلیس هشدار دهید. در صورت از دست دادن پاسپورت، شما باید بلافاصله با سفارت یا نزدیکترین کنسولگری خود تماس بگیرید.

درصد 15٪ برای "سرویس" معمولا به طور خودکار به حساب هتل یا رستوران اضافه می شود.

با این حال راهنمایی های کوچک از سوی پیشخدمت ها، دستگیره ها، دستگیره ها، به طور کلی بسیار گران به گردشگران، به ویژه با توریست های ایتالیایی قدردانی می شود. لازم نیست راهنمایی هایی را به کارکنان دولتی مانند راهنماهای موزه بپردازید.

توریست هایی که می خواهند به کشور خود سفر کنند می توانند یک ماشین را حتی بدون راننده اجاره کنند.

برای هزینه ها، همیشه توصیه می شود با یک آژانس مسافرتی در شهر که در آن واقع شده است، مشورت کنید. برای حرکت از یک شهر به دیگر، با توجه به فاصله های قابل توجهی قابل توجه است، احتمالا راحت تر از استفاده از هواپیما، قطار و یا خدمات اتوبوس عمومی است.

دفاتر خدمات تاکسی بی شماری هستند که متخصص در اجاره اتومبیل برای سفرهای شهری هستند. فقط با پذیرش هتل خود تماس بگیرید

برای کسانی که تمایل به مواجهه با مشکلات قابل ملاحظه رانندگی در ترافیک آشفته در یک شهر مانند تهران دارند، توصیه می شود یک ماشین با راننده اجاره کنید: قوانین کد بزرگراه در مورد کسانی که در حوادث اتفاق افتاده اند بسیار شدید هستند.

بازدید از شهرستانها با استفاده از اتوبوس های شهرستان از نظر اقتصادی بسیار راحت است. بلیط ها را می توانید در اکثر توقف ها خریداری کنید.

با این وجود باید در نظر داشت که اتومبیل ها به دو قسمت تقسیم می شوند، یک قسمت جلو برای مردان و دیگری قسمت عقب برای زنان اختصاص داده شده است. حتی زوج های متاهل باید هنگام رفتن به اتوبوس بخشی از راه باشند. در تهران شما همچنین می توانید از مترو استفاده کنید که مسیر آن هنوز کامل نشده است.

بهترین راه، عملی تر و سریعتر، و همچنین ارزان تر، بدون استخدام یک ماشین حرکت می کند، تاکسی باقی می ماند.

خدمات تاکسی مجاز بر روی جاده های شهری توسط اتومبیل های نارنجی رنگ که در معرض علامت های نورانی معمولی بر روی سقف قرار می گیرند، انجام می شود. تاکسی های آبی، به جای آن مسیرهای ثابت را دنبال کنید. اتومبیل های تاکسی پس از یک تماس تلفنی ساده، خانه مسافر را بارگذاری می کنند.

در همه جا نیز تاکسی های "غیر مجاز" بی شماری وجود دارد که شامل اتومبیل های شخصی است که تا شش نفر حمل می شوند (در این مورد فشرده و ناراحت کننده هستند) که تنها نقطه مشترک این است که نیاز به رسیدن به مقصد هایی که در طول مسیر به دنبال اولین از آنها سوار شدند

برای استفاده از این سرویس، فقط در کنار جاده ایستاده و هنگامی که "تاکسی" کند می شود و نزدیک می شود، نام محل مورد نظر شما را به وضوح بیان می کند: "راننده تاکسی" سوء استفاده می کند و مسافر بالقوه را تنها اگر مقصد از این در برنامه سفر که در حال حاضر زیر است.

در هر یک از شهرهای بزرگ، در بسیاری از شهرهای متوسط ​​و در هر منطقه ای منطقه، فرودگاه هایی برای ترافیک داخلی وجود دارد که با پرواز منظمی از ارتباط متقابل در هزینه های نسبتا پایین در مقایسه با استانداردهای بین المللی است.

بلیط ها را می توان در شمارنده های خاص در هر فرودگاه و یا از طریق دفاتر آژانس های گردشگری توزیع شده در سراسر کشور خریداری کنید. بهترین راه راحت و کارآمد برای حرکت از یک شهر به دیگری در ایران، مخصوصا برای مسافت های طولانی مدت، هواپیما است: شبکه حمل و نقل هوایی داخلی بسیار عالی است و نه اشاره به انگیزه های بزرگی از مناظر ایرانی، از کوه ها تا بیابان ها به مناطق سبزتر، از بالا دیده می شود.

تنها مشکل این است که جمعیت بیش از حد (مکان هایی در شلوغ ترین مسیرها، به عنوان مثال کسانی که پایتخت را به شیراز، اصفهان، مشهد یا اهواز متصل می کنند، باید در زمان های خاصی از پیش رزرو شده باشند).

در نتیجه، توصیه می شود که در هر زمان که شما وارد ایران می شوید، حداقل در بخش های برنامه ریزی شده، رزرو کنید. Iran Air همچنین می تواند برنامه های ویژه ای را با امکانات نسبی، برای گروه ها و افراد، با قیمت های مناسب پیشنهاد دهد. کیفیت خدمات به طور کلی بسیار بالا است. سایر شرکت ها (دومین خصوصی) از هواپیماهای کوچکتر استفاده می کنند، اما مدیریت بیش از بیست فرودگاه داخلی را در مجموع در مورد پروازهای منظم 200 در هفته انجام می دهند.

شبکه راه آهن نیز کاملا توسعه یافته است؛ آن نه تنها شهرهای اصلی، بلکه مکان های متعددی را نیز به خود جلب می کند، و از جمله دیگر موارد، مجموعه ای از اتصالات مناسب با برخی از کشورهای همسایه را اجازه می دهد.

تقریبا کل شبکه از ساخت و ساز اخیر و یا بسیار جدید است. در نتیجه، قطار مسافری و واگن نیز کاملا مدرن هستند، با مربیان سه طبقه، خدمات کوئست و رستوران، به طور کامل با استانداردهای غرب سازگار است. اغلب آهنگ ها در فاصله ای معین از جاده های شریانی قرار می گیرند و سفر قطار به این ترتیب اجازه می دهد تا مکان هایی از انعکاس های بزرگی را که می گذارند، وجود داشته باشند، برای کسانی که تنها با ماشین سفر می کنند ناشناخته باقی می ماند (از این منظر کشش تهرانی بسیار جالب است مشهد، که از طریق مناظر زیبایی قابل توجهی عبور می کند و به ایستگاه های کوچک می رسد که هنوز هم رنگ این سنت ها را حفظ می کند). قیمت بلیط محدود است. "اکسپرس" قطار و سرویس کوچه هر دو نیاز به اضافه هزینه.

اتوبوس ها کارآمد، ارزان و راحت هستند: اکثر اتومبیل های ساخته شده اخیر و مجهز به تمام گزینه های مدرن (تهویه مطبوع، آب گرم و سرد، تلویزیون، و غیره) هستند.

پایانه ها تقریبا همیشه در نزدیکی ایستگاه های راه آهن و فرودگاه ها قرار دارند؛ در اینجا آسان است برای دریافت اطلاعات دقیق و جدول جداول جدول زمانی مشورت کنید. لازم به یادآوری است که فاصله بین شهرها به طور کلی قابل توجه است (برای مثال، سفر از تهران به اصفهان 8 ساعت طول می کشد؛ در تبریز 12 ساعت؛ در ساعت کرمان 16).

دیگر اتومبیل های برنامه ریزی شده و سپس خدمات محلی را اجرا می کنند (در مناطق غیر متمرکز بیشتر، در این مورد، راحتی وسایل نقلیه قطعا پایین تر است، اما با استفاده از آنها می توانید به تمام شهرهای کشور دسترسی پیدا کنید، حتی از راه دور و کمتر شناخته شده).

اگر شما نمی خواهید از هواپیما استفاده کنید، استفاده از این اتوبوس گاهی اجتناب ناپذیر در مناطق جنوبی و غربی است که ساختارهای راه آهن هنوز کامل نشده اند.

در تمام شهرها و تقریبا در همه کشورها دفاتر پست به خوبی توزیع می شوند.

شرکت پستی پستی عمدتا خدماتی را که در غرب در دسترس عموم قرار دارد انجام می دهد.

سرویس پستی شهری اخیرا استانداردهای خود را بهبود داده است: اگر در 1979 زمان تحویل یک نامه در مرزهای یک شهر بیش از ساعت 126 باشد، امروز میانگین به حدود 5 ساعت کاهش یافته است.

تمبرها را می توان در ادارات پست، در غرفه های مناسب در کنار جاده ها و در برخی از مغازه ها خریداری کرد. سرویس فکس، کاملا معمولی در کشور، بیش از 100 بین شهرها و شهرهای کوچکتر است.

خدمات دیگر شامل تحویل "اکسپرس" داخلی و بین المللی، مجموعه خانگی بسته ها و بسته های ارسالی، پذیرش کابل های دیکته تلفن، چک و یا عناوین دیگر و غیره می باشد.

خدمات تلگرافی توسط تقریبا تمام ادارات پست تضمین شده است، اما در مقایسه با استانداردهای غرب هنوز نسبتا کند است. خدمات تلکس برای گردشگران در اکثر هتل های با کیفیت بالا در دسترس است.

شرکت های خصوصی متعددی برای تحویل نامه ها و قطعات در قلمرو ملی عمل می کنند و در هزینه های قابل توجهی بالاتر از خدمات عمومی هستند.

در تهران، دفاتر پیک های بین المللی وجود دارد که بسته ها را با مقصد خارجی می پذیرند.

سرویس تلفنی در حال حاضر به مناطق دور افتاده کشور گسترش یافته است.

از هتل ها از خارج از کشور بسیار آسان است. برای تماس های محلی یا ملی، دستگاه های عمومی را می توان در امتداد جاده ها مورد استفاده قرار داد، در صورت موجود بودن پول کافی.