زمینه جغرافیایی
منطقه سیستان و بلوچستان در جنوب شرق ایران واقع شده است. پایتخت این منطقه شهر زاهدان است و سایر مراکز اصلی ساکن ایران، شهر، چابهار، خش، زابل، سروران و نیک شهر است.
اقلیم
این منطقه نوعی آب و هوای بیابانی است. نوسانات رطوبت، حضور باد های فصلی - معروف با نام های "باد از صد و بیست روز" و "باد هفتم" و یا "Gav-Kesh"، "کشیدن گاو" - اضافه شده به بارش جوی و تفاوت دما در ساعتهای 24 - به استثنای مناطق معتدل در سواحل دریای عمان - عوامل موثر در ایجاد شرایط خاص آب و هوایی، فون و فلور و چشم انداز شگفت انگیز هستند.
تاریخ و فرهنگ
از منظر ویژگی های طبیعت گرایانه و تاریخچه شهرک های انسانی، منطقه سیستان و بلوچستان از دو ناحیه متمایز متمایز تشکیل شده است که دقیقا عبارتند از: سیستان و بلوچستان. سیستان در گذشته دور، منطقه سیستان و نیز مناطقی از کابل، رخش و کشمیر بخشی از پاکستان و افغانستان امروز بود. همانطور که در "وندیده" گزارش شده است، یکی از پنج بخش از اوستا، کتاب مقدس زرتشت، سیستان، یازدهمین قلعه ای است که توسط اهورا مزدا ایجاد شده است. در منابع تاریخی، سیستان به عنوان یک کشور وسیع و مرفه ذکر شده است. داستان های مربوط به تاسیس شهرهای این منطقه، مانند بسیاری از شهرهای تاریخی ایران، زمینه ای از حقیقت و افسانه ای است. منطقه سیستان به پادشاهان افسانه ای افسانه ای و قهرمانان مانند KeyQobad، Keykavus و Rostam می باشد. نام منطقه ناشی از "ساکا" یا "Sciti" است، جمعیتی از منشاء هندو اروپایی که در طول سال 128 a است. C. این منطقه را فتح کرده و آن را اشغال کرده است. در سال 23 ماه هجری، مسلمانان به این سرزمین وارد شدند و در زمان Moaviye، ساکنان سیستان به طور کامل از اعراب تحت نظر بودند. در آن زمان سیستان منطقه ای پر رونق و پیشرفته بود، به طوری که در آن خانه های شخصیت های بزرگ و با شکوه دانشمندان و نویسندگان بود که غنای فرهنگ این منطقه اسلام شرقی را افزایش داد. Balucestan در کلیساهای سنگی بیسوتون از زمان داریوش، منطقه امروز Balucestan که "مکا" یا "میکا" یا "مکیا" یا "کشور میکی" نامیده می شد، نشان دهنده ساتراپی چهاردهم بود، در حالی که به مورخان یونان آن را به عنوان "Gedrosia" شناخته شد. در عوض، در منطقه ساسانی منطقه نام Kussan (Kushana) نام گرفت. همه این اسامی ها در دوران پیش از اسلام و در زمانی که اعراب این منطقه را فتح کردند، آن را "مکران" نامیدند. در بیشتر منابع تاریخی که به سیستان اشاره شده است، منطقه Balucestan نیز ذکر شده است. حتی تاریخ بلوچستان، مانند سیستان، دارای ریشه هایی است که با اساطیر در هم آمیخته اند. فردوسی، شاعر بزرگ حماسی توس، در شاهنامه (کتاب پادشاهان) در صفوف ارتش Keykhosrou اشاره Beluci از آنها شجاعت و وفاداری ستایش شده است؛ در بخش دیگری از کار او، او در قافیه اتحاد و اتحاد Beluci با مردم منطقه گیلان در جنگ علیه پادشاه Anushirvan توضیح داد.
دیگر مراکز مورد علاقه تاریخی و استراحتگاه های گردشگری در این منطقه عبارتند از: شهر باستانشناسی زرنج، تپه تاریخی کوه خواجه، منطقه تاریخی اسپید دهژ، قبرستان هفتاد ملا، هزار ساله، قلعه بلکی، غارهای Ban Masiti، غار Tis، هزار ساله Cypress از میر عمر، موزه زاهدان، آبشار Uginag، ذخیره حیات وحش Crocodile Kandu و منبع داغ آب Bazman.
سوغات و صنایع دستی
صنایع دستی و سوغات های خاص این منطقه عبارتند از: فرش، فرش، کفی، پارچه دوزی شده، کیسه های زمستانی ساخته شده با فرش، پارچه های پشمی نرم، پارچه های سنتی دوزی شده با سکه ها و دکمه ها، پارچه ابریشم خام، پارچه های اردوگاه های عشایری، پارچه های دوزی شده سبک پرووار، پارچه های دوزی شده سایا، اشیای سرامیک و سرامیک، جواهرات و پارچه های دوزی شده از سنت بلوچ.
آشپزی محلی
غذاهای محلی منطقه سیستان و بلوچستان رنگارنگ است و دارای فرهنگ فرهنگی است که با شیوه زندگی مردم محلی و روستاییان مرتبط است. این غذاهای سنتی حتی در مناطق شهری نیز پخش خاصی پیدا می کنند و از جمله شناخته شده ترین موارد ذکر شده می باشند: Tanuri، Kashk-Zabol، Oujizak، انواع مختلف ماهی (Dugh ماهی، برنج ماهی و ماهی مبتنی بر ماهی )، Patrunag، Bat، Eshkane Gashniz، ظرف با تاریخ، ماهی Namak South، Kalle Jush، Konak، Shoude-o Deh، Mazak، Ab Vad، دیگر انواع ظروف Vadap، Machude، Tabahak، Mashak، Hatanag Baqla، Anardane، ظرف مبتنی بر بادمجان، Jelou Ay Abi (Sabzag) و Sutlash.