هرمزگان -11
منطقه هرمزگان      | ♦ سرمایه: بندر عباس   | ♦ سطح: 71 193 کیلومتر مربع  | ساکنان: 1 365 377 (2006)
تاریخ و فرهنگجاذبه هاسوغات و صنایع دستیگمرک و لباسکجا بخواب و بخواب

زمینه جغرافیایی

منطقه هرمزگان جنوب کشور ایران است و در سواحل خلیج فارس و دریای عمان واقع شده است. تنگه هرمز نشان دهنده یکی از حساس ترین و حیاتی ترین راه های دریایی این منطقه است. پایتخت این منطقه شهر تاریخی بندرعباس است که در حال حاضر یکی از مراکز عمده شهری ایران محسوب می شود و یکی از مهمترین مراکز فعالیت های اقتصادی و تجاری در کشور است. سایر شهرهای بزرگ منطقه هرمزگان عبارتند از: ابوموسی، بندرعاشق، بندرعلان، حاجی آباد، رودان (دهبرز)، قشم، کیش، میناب، تونب بوزورگ و تنب کوچاک.

اقلیم

منطقه هرمزگان بخشی از مناطق گرم و خشک ایران است. این قلمرو با آب و هوای نیمه بیابانی و بیابانی مشخص می شود. در عوض، در نوار ساحلی فصل تابستان بسیار گرم و مرطوب است و فصل زمستان بسیار ملایم است.

تاریخ و فرهنگ

منطقه هرمزگان تاریخ طولانی دارد. در دوره های مختلف پیش از اسلام، بنادر و جزایر این منطقه از اهمیت اساسی برخوردار بوده و نقش مهمی ایفا کرده است. "دریای ایران" - یا دریای عمان و خلیج فارس امروز - یکی از قدیمی ترین آبهای موجود در جهان محسوب می شود که در آن بانک های منطقه هرمزگان واقع شده است. از قرن 4 قبل از میلاد C. اسناد پراکنده در مورد خلیج فارس در متون مختلف مورخان یونان وجود دارد. به نظر می رسد که در زمان های قدیم، برخی از مردم در سواحل غربی خلیج فارس و در مناطق مسطح واقع در جنوب غربی فلات ایران زندگی می کردند. شواهد باستان شناسی در مورد ظاهر و توسعه ناوبری در آن عصر باستان وجود دارد که می توان از حمل و نقل دریایی بابلی ها در قرن هفتم قبل از میلاد ذکر کرد. C. در خلیج فارس. اولین شهادت قطعی در مورد ناوبری در خلیج فارس متعلق به دوره نزدیک خورش (یا نزدیک) بود که یکی از دریاسالارهای اسکندر مقدونی بود. در سال 1506 د C. پرتغال، جزیره هرمز را با هدف دفاع از منافع تجاری پرتغال در برابر تجارت مصر و ونیزی محاصره کرد. در آن زمان، جزیره هرمز به عنوان کلید استراتژیک تجارت دریایی در خلیج فارس در نظر گرفته شد. بعدها، شاه عباس اول، با حمایت از انگلیسی، پایان دادن به قدرت پرتغالی در جزیره هرمز و در خلیج فارس بود. پس از جنگ جهانی اول، خلیج فارس، به عنوان بزرگترین مرکز نفت در جهان و منبع اصلی توسعه صنعتی، اهمیت اساسی استراتژیک و اقتصادی را به خود اختصاص داد. بنابراین، زمینه استراتژیک منطقه هرمزگان حاکی از آن بود که قدرت های خارجی توجه ویژه ای به این منطقه می کردند.

تصاویر این بخش در حال به روز رسانی هستند و در اسرع وقت منتشر می شوند.

سوغات و صنایع دستی

صنایع محلی در منطقه هرمزگان مکان خاصی در فرهنگ و سنت جمعیت آن ها دارند. انواع متعددی از پارچههایی که به شیوه سنتی تقسیم شدهاند، از مهمترین مصنوعات هنری هستند و بخشی از لباسهای جدایی ناپذیر زنان و دختران این منطقه است. در میان دیگر صنایع دستی و سوغاتی های مشخص منطقه هرمزگان می توان موارد زیر را ذکر کرد: اشیاء سرامیک و سرامیک، سبد ها و اشیای قهوه ای، بسیاری از انواع پارچه های سفارشی، پارچه های بند ناف، فرش، پتو و ورق سنتی، انواع مختلف کیسه های بوم، اقلام صنایع دریایی و تاریخ.

عادت رفتن به دریا در منطقه هرمزگان

یکی از آداب و رسوم روز چهارشنبه گذشته در منطقه هرمزگان، رفتن به دریا است، در واقع ساکنان شهرهای ساحلی این منطقه دو بار در سال در روزهای خاص به دریا و حمام می روند. یکی از این روزها آخرین روز چهارشنبه ماه صفر (1) است و دیگری چهارشنبه آخر سال است. در این دو روز مردم این گروه به دریا می آیند و در تلفظ بیسمیله ها پا را در آب گرم و شور قرار می دهند، کمی در آنجا می ماند و حمام می کند. در نهایت دعاهای خواندنی مردم سه بار سر خود را در آب قرار می دهند. سپس آنها به خانه های خود می رسند و خود را با آب شیرین شستشو می دهند و این ژست "hu-shirini" نامیده می شود. اگر کسی در طول این دو روز بیمار است و نمی تواند به این ساحل برود، بستگان او آب دریا را به او می دهند تا بتواند در خانه شستشو دهد. در گذشته از آن استفاده شد که هرگاه بیمار بهبود یابد، آنها را به دریا می برد و بدنش را با آب نمک شستشو می دهد. ساکنان هرمزگان بر این باورند که با انجام این کار، یعنی رفتن به دریا در این دو روز از سال، بیمار نخواهند شد. حتی از لحاظ علمی، آب دریا همانند آب حرارتی دارای خواص درمانی است و برای درمان بیماریهای پوست بسیار مفید است. در بعضی موارد مردم هرمزگان در ورودی خانه ها یک سطل را با آب دریا بجوشانند و بر این باورند که این کار چشم هایش را دور نگه می دارد.


1 - دومین ماه تقویم قمری اسلامی.

آشپزی محلی

در مناطق مختلف شهر و مناطق روستایی منطقه هرمزگان بسیاری از غذاهای محلی تهیه شده از جمله: آفتابگردان بخار، هریس، قابل، کوب، انواع ماهی (حواری، سوری، هور)، آفتابگردان و سیب زمینی، Boryani، Kalikut، Pekare (Pakura)، Dopiyaze، Ab Piyaze، Mahyave، Karlang، Suraq، ماهی برشته شده، Ankas (نوعی تفاله ماهی)، Palshk (حلزون دریایی)، خوراک Singou (ظرف با خمیر خرچنگ، پنیر دریا، کوزه کابابی، کلمبا، زیبون، موفکل، هاله (کتوگ و تخم مرغ)، خرم روفانی، نان و ترشی سنتی.
سهم
دسته بندی نشده