زمینه جغرافیایی

منطقه چهارمحال و بختیاری در قسمت مرکزی کوههای زاگرس واقع شده است. شهرک شهرکرد پایتخت این منطقه است و شهرهای بزرگ آن عبارتند از: اردل، لردگان، بروجن و فارسان. قلمرو بختیاری محیط منحصر به فرد و مشخصی را ارائه می دهد، بازدیدکنندگان آن یک دامنه کوهستانی با درههای باریک، فلات وسیع با رودخانه هایی با آب، جنگل های بلوط و درختان هواپیما و مراتع غنی در کوه های زاگرس را کشف می کنند. بالاترین نقطه در منطقه قله کوه زرد کوه است و پایین ترین آن در آرمند است.

اقلیم

خصوصیت کوهستانی قلمرو و تفاوت میزان رطوبت موجود در هوا، فراتر از ارتفاع نسبی مناطق مختلف، اطمینان حاصل کرده است که در این منطقه درجه حرارت قابل توجهی وجود دارد. بنابراین، آب و هوای منطقه به طور کلی سرد در فصل زمستان و معتدل در تابستان است.

تاریخ و فرهنگ

با توجه به پیوند قدیم آن با منطقه لرستان، مناطق چهارمحال و بختیاری یکی از قدیمی ترین زمین های تمدن ایرانی است. حفاظت و اجرای فرهنگ آن باستانی در این قلمرو یکی از ویژگی های عجیب آن است که تا امروز ادامه دارد. بختیاریها جمعیتی از نسل ایرانی هستند و بخشی از گروهی از ایرانیان باستانی بودند که در قرن هفتم و هجدهم میلادی. سی.، در دامنه های کوه های بختیاری حاضر شده است. در حقیقت، تاریخ منطقه چهارمحال و بختیاری با آن ساکنان آن ادغام شده است، که شاخه ای از گروه قومی لور است که در طول تاریخ ایران معروف به "بزرگ لور" بوده است. همچنین بختیاری به نوبه خود به دو گروه بزرگ تقسیم شده است: "هفت لنگ" و "چاهار لنگ". مراتع تابستانی "چاهار لنگ" در شمال منطقه قرار دارند، در حالی که "هفت لنگ" به جنوب می باشد. در گذشته، قلمرو بختیاری بخشی از منطقه فارس یا خوزستان بود.

سوغات و صنایع دستی

محصولات صنایع دستی این منطقه عبارتند از: ججیم، کیمیم، فرش، دمپایی های دوزی شده، پارچه های پارچه ای و کلاه، چوغا، زیپ های سنتی، چادر برای اردوگاه های عشایری، کور، ژاله، چنگال و قاشق چوبی. همچنین انواع مختلف گز (نوع نگ نرم) - غاز بلدجی، گز از آرد، غزه Loqme و گاز از شکلات - بخشی از سوغاتی از این منطقه است.

مراسم اسکار بازی بومیان بختیاری

در میان مردم کوههای زاگرس ، مبارزه با چوب دارای تاریخچه باشکوهی است و امروزه از آن در موارد جشن استفاده می شود. بازی چوب و دستمال دو رسم سنتی این مناطق است که خاستگاه آنها میدان جنگ است. بازی چوب ، همراه با نواختن موسیقی با شاخ و طبل ، که امروزه در جشنواره ها در بین بختیاری ها تمرین می شود ، بازی ای است که در آن دو مرد با دو چوب در یک مبارزه نمادین با یکدیگر درگیر می شوند. چوب ضخیم و سفت در این مبارزه نمادین در دستان مدافع است ، در حالی که چوب ظریف که همراه با حرکت شانه ها است در دست مهاجم است و میدان جنگ نیز برای فرار از حمله چوب طراحی شده است. پایان. بختیاری ها بازی های چوب را در مهمانی های خود انجام می دهند.

آشپزی محلی

ظروف غذاهای محلی این منطقه عبارتند از: کاباب بختیاری، حلیم برنج، گوشت و گندم، تس کاباب و گوشت گوشت. در گذشته، جمعیت این منطقه یک سوخت مخصوص «سورده» را تهیه کرد، که آنها نیز آتش کورسی قدیمی (حرارت سنتی ایران) را روشن کردند. آنها جوانتر سیب زمینی را در «سرده» قرار داده و پس از پخته شدن، روغن زیتون را می خوردند. ساکنان شهرکرد این غذای خوال پاز را نام بردند.