Sa'die

Sa'die

سعدی، مسعولاو سعدی شیراز، شاعر ایرانی مشهور دنیا، نویسنده بستان و گلستان است که در میان ایرانیان به عنوان "استاد کلمه" شناخته شده است.

این مأموریت در ناحیه "سعدی" واقع در 4 کیلومتری شمال شرقی مرکز شهر شیراز در پای فانده و در نزدیکی باغ دلگشا در محل اقامت سالهای آخر زندگی شاعر. در قرن 13th، یک گدازه در اینجا به دستور خواجه شمس الدین محمد سحاب هدایی، وزیر ابقاء خان ساخته شد. این آرامگاه به دستور فرماندار یكب الله الدین فارس در 1589 تخریب شده و با تصمیم خاریم خان زاند دوباره در 1773 بازسازی شد.


طراحی اولیه این ساختمان شامل دو طبقه بود. طبقه پایین با یک راهرو به پایان رسید، جایی که راه پله به طبقه دوم منتهی شد. در هر دو طرف این راهرو دو اتاق با صندلی برای صندلی وجود داشت. آرامگاه سعدی در مرکز نرده چوبی در اتاق شرقی قرار داشت. در سمت غربی راهرو دو اتاق دیگر وجود داشت، در یکی از این شوری ها (فاسیول مولک)، شاعر کور از شیراز (XIX-XX سده) بعدا به خاک سپرده شد. طبقه بالا از ساختمان شبیه به طبقه پایین بود، به جز اینکه در بالای اتاق شرقی که شامل آرامگاه سعدی نبود، هیچ اتاق ساخته نشد، به طوری که سقف آن اتاق به ارتفاع دو طبقه رسید. این ساختمان در دوره قاجار (1922) توسط فتح علی خان صاحبدیوان بازسازی شد و چند سال بعد نیز حبیب الله خان قوام الملک نیز با اختصاص دادن مسئولیت به مولا زینالعابدین شیرازی انجام شد. مأموریت سعدی تا زمانیکه 1948 به شکل ساختاری معماری که در زمان کریم خان زاند به آن داده شده بود، حفظ شود. در 1950، انجمن ملی میراث ایران، به اساس ابتکار علی اصغر حکمت، ساخت خانه معبد فعلی را به عهده داشت که مدل آن را کاخ چل سووتون می نامید. این ساختمان به مهندس محسن فروغی سپرده شد و ساختمان جدید در 1952 افتتاح شد.

مساحت معادن فعلی سطح 10395 m2 را پوشش می دهد، در حالی که سطح ساختمان که به عنوان مأموریت به کار می رود تقریبا 257 m2 است. ورود به منطقه مأموریت در جهت ورود به آرامگاه واقع شده است و توسط معمار فرانسوی آندره گدار طراحی و ساخته شده است. این مأموریت یک شکل مکعبی با هشت ستون در مقابل نما است. این ساختمان دارای دو لجس عمودی است. آرامگاه سعدی در گوشه بین این دو غرفه واقع شده است. داخلی ساختمان دارای شکل هشت ضلعی با دیوارهای سنگ مرمر و سقف کاذب آبی است. سنگ قبرسی در مرکز ساختمان قرار دارد و با کاشی های ریورس کاج ریخته گری شده است. هشت قسمت داخلی از ساختمان با هشت کتیبه از نوشته های سعدی توسط ابراهیم بوزاری، سربرگ دیده شده است. سمت چپ ساختمان به آرامگاه شوریده شیرازی از طریق یک حوضچه ی هشت طبقه ای با رنگ مشکی متصل شده است که دیوارها با خوشنویسی بر روی کاشی های آبی تیره برخی از اشعار شوریان تزئین شده اند. در مقابل این portico یک حوضه وجود دارد، جایی که معمول است که یک سکه را برای دیدن آرزو تحقق یابد.

در عمق متر 10، زیر حیاط خزانه دار، یک کانال زیرزمینی که آب آن حاوی گوگرد و جیوه است و به مخزن شناخته شده به عنوان "مخزن ماهی" ریخته می شود. این مخزن دارای سطح 30,25 m2 است و توسط مراحل 28 به حیاط خزانه شناور متصل می شود. دکوراسیون کاشی این وان، که به سبک دوران سلجوقی (قرن 11-12) پیروی می کند، در 1946 توسط تیرانداز طراحی و اجرا شد. در بالای این حوضه یک آسمانگیر هشت ضلعی وجود دارد و دو سقف دیگر از چهار طرفه در دو طرف آن وجود دارد. شستشو در آب این کانال یکی از سنت های فعلی در میان مردم شیراز است به مناسبت جشن شب از چهرهاشبه سوریه (جشن آتش سوزی در شب آخرین چهارشنبه سال).

مقبره سعدی در میان آثار میراث ملی ایران از 1974 ثبت شده است.

سهم
دسته بندی نشده