حرم شاه نعمت الله ولی

پناهگاه سید نور الدین نعمت الله بن محمد بن کمال الدین یحیی کاوه بانانی کرمانى به نام شیخ نعمت الله ولی یا سید نور الدین شاه نعمت الله ولی مکانی کرمانى محل دفن عارف معروف، نویسنده و شاعر بزرگ است ایرانی (730-832 Lunar Hegira) واقع در شهرستان ماحان (منطقه کرمان).

این ساخت و ساز تاریخی و مذهبی به دوران صفویه می رسد. ساختمان اصلی یک اتاق چهار گوشه ای بود که درون یک باغ بزرگ که در سال 840 ماه Hegira در آن قرار گرفته بود قرار گرفته بود و در دوره های بعد احداث های دیگر در کنار آن ساخته شد.

پناهگاه شاه نعمت الله ولی شامل یک مجتمع از ساختمان های مختلف از دوره های مختلف تاریخی (شش قرن از Timurids تا قاجاری) است و هر کدام با توجه به گذشته تاریخی خود، بخشی از سبک معماری اسلامی اسلامی را با عناصر تزئینی مانند کاشی و گچ کاری ، من مقرنس و نقاشی

این سایت زیارت تاریخی دارای سه حیاط است که در جلوی آن با استخر و باغی درختان، دو پورتال ورودی، اتاق های کوچک و بزرگ، مینائی عجیب و غریب، حیاط شاه آبباسی یا دارالحفاظ با پورتال فولادی که در آن قرار دارد در امداد رسانی به نام دوازده امام (A)، حیاط وکیلی یا وکیل الملکی یا مهدی، حیاط آتابکی، حیاط میرداماد با آن شیعبایی، حیاط حسینیه یا بیگالاببری با مناره های ارتفاع قد 42 متر تا پایان در خانه متولی باشی.

این خانه در حال حاضر به "هتل باغی سنتی" منتوائی باشی از مهران تبدیل شده است. در ساخت درب های ورودی که احتمالا در هند ساخته شده بود، طرح های هندسی تزئینی در چوب و قطعه ای از عاج فیل استفاده شد.

در زیر آرامگاه فیروزه ای، مقبره شاه نعمت الله ولی است که آرامگاه آن از سنگ مرمر است و بر روی آن یک آیه قرآن نوشته شده است که نام دوازده امام است. در یک قسمت از آرامگاه یک فضای تزئینی کوچکی وجود دارد که محل آن است chelleneshini (دوره عبادت، دعا و تقدیس که 40 روز طول کشید) شیخ نعمت الله والی بود.

موزه

در قسمت بالایی ورودی، موزه شاه الدوله، کتابفروشی و آرامگاه امیر نزام گاروسی (سیاستمدار، محقق و چهره شناخته شده عصر قاجارا) است. ساختمان گچ و آجر موزه باستانی 130 سالها به عنوان قصر امیریه یا پورتال شناخته می شود و موقع جمع آوری مکان صوفی ها و درویش ها بود.

در این موزه من کشکول (کاسه ها با زنجیر) با خوشنویسی و نقاشی (مهم ترین نماد درویش)، محورهای مجسمه سازی (حصارهای کوچک که درویش ها بر روی شانه های خود قرار گرفته اند) با شمشیر های تزئینی با پوشش چرمی، پوست رینو و سپر های فولادی، کتاب ها از خطاطی، لیتوگرافی و چاپ نادر، برخی pateh, ترمهو شال ها، سرامیک ها و کریستال ها یکی از اشیا ارزشمند موجود در موزه هستند.     

در کنار این مجموعه کاروانسری است که به دوران قاجارا می رسد و در حال حاضر نیمه نابود شده است. شعر شعر از جمله قصیده (عجایب خطی)، غزل (اشعار) گروه tarjih (stanzas با قافیه نوع قصیده پیوستن توسط یک کورس آیه)، مثنوی (شعر طولانی در couplets با قافیه بوسه)، qet'e (قطعه) بتی (دوتایی) رباعی (quatrains)، دستورالعمل و رساله های شیخ نعمت الله والی، از جمله نشریات اوست