مسجد جامع سنندج (مسجد دارالحسن)

مسجد جامع سنندج، که به عنوان مسجد "دارالحسن" شناخته می شود، در مرکز شهر قدیمی (منطقه کردستان) واقع شده است و ساخت آن به دوران قاجارا بین 1226 و 1232 ماه هجرت می رسد.

شهادت وجود دارد که بر اساس آن این مسجد بر روی بقایای یک پیشین که از دوران صفویه ساخته شده بود، تخریب شده بود و دو مناره ی جاری به جای قد بلند ساختمان قبلی ساخته شده بود.

مسجد دارولحان که عمدتا ترکیبی از دو عنصر مسجد و مدرسه است، یکی از نمونه های باشکوه ترین معماری ایرانی اسلامی محسوب می شود و معماری آن تحت تأثیر سبک اصفهان با تأکید بر محلی قرار گرفته است.

این شامل دو است ایوان، دو minarets که از تقریبا همه نقاط شهر قابل مشاهده است، یک حیاط در مرکز با حوضه ای که آب آن توسط یک قنات، اتاق های 12 در اطراف حیاط برای دانش آموزان علوم دینی، مدرسه، مرگی، یک بزرگ شبستان با ستون های 24 و پایتخت های تزئین شده با بخشی از قرآن.

مواد مورد استفاده در ساخت این اثر تاریخی عمدتا سنگی در پایه، کف، کفپوش های چوبی و حتی ستون ها است، در حالی که دکوراسیون از آجر با یا بدون مینا، سنگ، لعابی و مجلسی و چوب.

در این مسجد می توان از دکوراسیون های برجسته مانند کاشی های کاذب، سنگ مرمر های حک شده، گچ، آجر های خشن و لعابی و غیره استفاده کرد.

علاوه بر آيات قرآني، در سطح بزرگ نماي، ستون ها و ديوارهاي داخلي و خارجي، همچون آياتي از قبيل آياتي از شاعران مشهور ايراني، اشعار عربي، حدیثعبارات عربی و اهدای مسجد و مدرسه، بسیاری از حکم های حکومتی با محتوای یادبود، قوانین عمومی، موضوعات سیاسی و فرهنگی خاص و غیره