ناز وحشی را ببوسید
سوزاندن غم و اندوه وحشی یکی از آداب و رسوم باستانی برای دفع چشم شر و دفع بدبختی و بدبختی از شخص یا چیزهاست و نقش خاصی در فرهنگ ایرانیان ایفا می کند.
معمولا غواص وحشی در موارد خاص سوخته و پراکنده می شود؛ به عنوان مثال برای کسی که مبتلا به بیماری شده است، برای کسی که از یک سفر، به ویژه از یک زیارت، برای مادر و نوزاد تازه متولد شده، برای عروس و داماده، هنگامی که یکی در خانه شروع به زندگی می کند جدید، برای خرید اقلام مهم و یا جمع آوری دختر، هنگامی که آشنایان و بستگان دعوت می شوند، هنگامی که گروه های مذهبی حرکت می کنند، هنگامی که یک سفر گروهی انجام می شود و یک سفر، زمانی که ما برای جلو رفتن به دفاع از میهن، برای خوش آمد مردم و در بسیاری موارد دیگر.
برای اولین بار از نو خورشید وحشی می سوزانید و در اطراف سر مردم قرار می گیرد، سپس در شانه راست، در سمت چپ، در قفسه سینه و پشت فرد و یا در اطراف چیزی که خریداری می کنید و هنگام انجام آن شعر را بخوانید پس از آن غم و اندوه به آتش، به زغال سنگ در یک ظرف خاص، به یک ذغالسنگ کوچک و یا به یک سینی انداخته شده و ظرف ساخته شده است به چرخش دوباره در اطراف فرد و یا چیزها و دوباره اشعار شگفت زده.