ابوحامد محمد بن محمد بن احمد غزالی
ابوحامد محمد بن محمد بن احمد غزالی ، (1058-19 دسامبر 1111) ، دانشمند ، فیلسوف ، سخنور ، فقیه ، یکی از بزرگترین عرفای اسلام است که در ایران و در شهر طوس دید خود را نسبت به جهان گسترش داد. زندگی وی دوره های بسیار متفاوتی داشته است. شخصیت و اعتقادات تأثیرگذار غزالی همیشه باعث ایجاد اختلاف نظر شده است و دیدگاههای مختلفی درباره او وجود دارد. دیدگاه های وی باعث ایجاد تحول بزرگی در بسیاری از مسلمانان ، هم در میان مردم عادی و هم در میان باسوادان شد. این تأثیر به حدی بود که حتی امروز نیز بحث های زیادی در مورد او و کتاب های وی صورت گرفته است. بسیاری از آثار مکتوب غزالی باقی مانده است ، از جمله مهمترین و تأثیرگذارترین آنها کتاب "تحفوت الفالصیفه" (عدم انسجام فلاسفه) است که در آن خلاف است. فلسفه، اعتقادات و روشهای فلسفی و "Iyhā olum-e-al-din" (تجدید حیات علوم دینی) در بخش تصوف و اخلاق نوشتاری یافت می شود. غزالی در آخرین دوره زندگی خود ترکیبی از این کتاب ساخته است که به "کیمیای سعادت" (کیمیا شادی) معروف است. خاورشناسان و نویسندگانی مانند مک دونالد ، ایگناز گلدزیهر ، لوئیس ماسینیون ، آسین پالاسیوس ، مونتگومری وات ، موریس بویژ ، میشل آلارد و عبدالرحمن بداوی درباره انتشارات وی تحقیق کرده اند. در كتاب «معلومات غزالی» ، (تصنیف غزالی) ، اثری از عبدالرحمن بدوی كه در سال 1960 منتشر شد ، 457 جلد مهم و سایر موارد منتسب به غزالی ذکر شده است ، كه 72 جلد از او قطعاً از وی است. آثار غزالی را می توان به پنج دوره از زندگی او تقسیم کرد:
1. آثار سالهای یادگیری
2. کسانی که دوره اول تدریس و استدلال را دارند
3. کسانی که از دوره انزوا و تفکیک جامعه هستند
4. بازگشت به جامعه و دوره دوم تدریس و استدلال
5. آخرین سالهای زندگی
محل دفن غزالی در استانبن تس واقع شده است.
همچنین ببینید