نقاشی های قهوه خانه

نقاشی های قهوه خانه نوعی نقاشی رنگی ایرانی است.
داستانپردازان نقش مهمی در توصیف این مهارت های هنری بازی می کنند؛ آنها معمولا داستان های رزمی، مذهبی و جنجالی مربوط به نقاشی را روایت می کنند.
این نوع نقاشی در انتهای دوره قاجاری به اوج خود رسید، که همزمان با دوره ای بود که انقلاب مشروطه در ایران در حال تکرار است. آغاز این هنر به خواندن داستان ها، یادآوری آیه های الجایی و تفسیر تاجیه در ایران اشاره دارد که سابقه طولانی قبل از گسترش خانه های قهوه و چای دارد.
این نوع نقاشی یک پدیده جدید در تاریخ هنری ایران بود؛ این ترکیبی از ارزشهای مذهبی و میهن پرستانه است که نشانگر افسانه های حماسی، بی نظیر رهبران مذهبی، دوازده امام و ورزشکاران قهرمان ملی است. بسیاری از این نقاشی ها نشان دهنده آشرور و داستان شاهنامه است.
با وقوع انقلاب مشروطیت، آگاهی زیادی در افکار مردم گسترش یافت و تعداد آزادی خواهان به شدت افزایش یافت. هنگامی که این هنر عامیانه دوباره مورد استفاده قرار گرفت، داستان های حماسی، داستان های مذهبی و جنگ های ملی برای آزادی وسیله ای برای آگاهی مردم شد. آنها را وادار به جنگ کردن.
در آن زمان نقاشان خانه های قهوه چنین نقاشی های قابل توجهی را ساخته بودند که این هنر بعدا در جامعه محبوب شد. حتی حامیان و روایتگرها با کمک این نقاشی ها در حسن ها، تکیاها و خانه های قهوه ای که نقش مهمی در حفظ این حوادث در زندگی داشتند، داستان های خود را می خوانند.