نقالی ، روایت نمایشی ایرانی

نقالی ، روایت نمایشی ایرانی.

ارسال شده در 2011 در فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت یونسکو

نقلی قدیمی ترین شکل درام در جمهوری اسلامی ایران است و از نظر تاریخی نقش مهمی در جامعه دارد.
نقال یا کسانی که این حرفه را انجام می دهند داستان هایی را در بیت یا نثر همراه با حرکات و حرکات و گاهی اوقات با موسیقی همراه با نقاشی روی بوم تعریف می کند. نقال هم به عنوان سرگرم کننده و هم به عنوان حامل ادبیات و فرهنگ فارسی کار می کند و باید اصطلاحات فرهنگی محلی ، زبان ها و گویش ها و موسیقی سنتی را بداند. نقلی به استعداد قابل توجهی ، خاطره ای تنگاتنگ و توانایی بداهه نوازی با مهارت برای جذب مخاطب نیاز دارد. نقال از لباس های ساده استفاده می کند ، اما همچنین می تواند در هنگام اجرا از کلاه ایمنی یا کت زرهی باستانی استفاده کند تا به بازسازی صحنه های نبرد کمک کند. نقال زن در مقابل تماشاگران مختلط اجرا می کند. نقل تا همین اواخر مهمترین حافظ داستانهای عامیانه ایرانی ، حماسه های قومی و موسیقی عامه پسند بود. نقلی ابتدا در محوطه ها مانند کافه ها ، چادرهای عشایر ، خانه ها و اماکن تاریخی مانند کاروانسرای باستان اجرا می شد. با این حال ، کاهش محبوبیت باشگاه ها همراه با شکل های جدید سرگرمی منجر به کاهش علاقه به اجراهای نقلی شده است. پیری مجریان استاد (مشروب) و محبوبیت روزافزون در میان نسل جوان باعث کاهش شدید تعداد نقال ماهر شده و بقای این هنر نمایشی را تهدید می کند.

همچنین ببینید

سهم