نمایشگاه عکس شهر I- SOKHTA وقتی اسطوره تاریخ می شود.
"من شهری را می شناسم که هر روز پر از آفتاب می شود و همه چیز در آن لحظه مسحور می شود" (جوزپه اونگارتی)
شهر سوخته که در استان زاهدان و در بین کویر ناپذیر لوت و ارتفاعات بلوچستان سرچشمه میگیرد، یکی از پرطرفدارترین مراکز تحقیقات باستانشناسی است که هم به دلیل وجود نمکهای نمکی در سطح زمین کاملاً حفظ شده است. این یافتهها و ساختارهای زیرزمینی مهر و موم شده است، هر دو به دلیل اینکه اغلب در ادبیات باستانشناسی با آراتای اسطورهای مرتبط هستند، که بوسیله متون بینالنهرین بومیسازی شده «جایی که خورشید طلوع میکند»، با حاکمان سلسله اول اوروک (که به یاد میآورد) رقابت میکرد. گیلگمش)، اربابان سومر و متولیان سلطنت پس از طوفان. اکتشافات خارقالعاده در سالهای اخیر ماهیت استثنایی شهر سوخته را تأیید کرده است که اگرچه متولی یک مسیر رشد مستقل است، اما بین چهار تمدن بزرگ رودخانه (سند، دجله-فرات، آکسوس و هلیل) و تمدنهای ادبی قرار دارد. خاورمیانه، آسیای مرکزی و جنوب آسیا: سومری که پیوندهای ادبی آن به اساطیر سرازیر می شود، جیرفت، مهد تمدنی جدید و فراموش شده تا سال 2003، تمدن آکسوس با مکان خارق العاده جارکوتان و مراکز بزرگ. هاراپا و موهنجودارو که شهرسوختا با آنها در سطوح مختلف روابط داشت. رونق مرکز عمده سیستان در پایان هزاره سوم پیش از میلاد، به دلایلی عمدتاً ناشناخته و مرموز که مراکز عمده سراسر شرق ایران، جنوب آسیا و آسیای جنوبی را درگیر می کرد، به تدریج و ناگهان ناپدید شد. مرکزی. تحقیقات جدید در شهر سوخته به ما این امکان را می دهد که مرکز سیستان را به عنوان مرکزی بدون نخبگان معرفی کنیم که در آن اقوام متعددی در کنار هم زندگی می کردند (از جمله وجود عناصری از بلوچستان، ترکمنستان و ایلامی های اولیه با منشاء غربی). بر اساس یک سازمان متقابل و صلح آمیز با یک ماتریس ماتریلینال واضح، فاقد دیوارهای دفاعی و یک هدف تهاجمی واحد است.