آيينه دوزي (گلدوزي آينه)
آیهی دوزی یک نظم معمول هنرمندان از استان سیستان و بلوچستان است.
Ayineh duzi - به نام Gāj، Karmuch، Miti و بلوچ - در میان بهترین نمونه های ساخت و ساز در منطقه ذکر شده در نظر گرفته شده است.
منشا این هنر شهر زابول است. در جای دیگر آن کمتر در دسترس است. در گویش محلی بلوچستان، ایینه دوزی به معنای "ایران سامان" اشاره دارد. این رشته به طور گسترده ای در میان بومی ها مورد استفاده قرار می گیرد و عمدتا به عنوان یک تزئین برای اسب عروس ها، برای اتاق ها و خانه ها، و همچنین برای دکوراسیون لباس استفاده می شود.
برای آیهی دوزی ما نه تنها به معنای گلدوزی قطعات آینه بر روی پارچه است؛ بلکه ما نیز به معنای استفاده از مواد متفاوتی از طبیعت، رنگی و درخشان، مانند مقیاس و دیگران است.
هنرمندان سیستان، همراه با آیهی دوزی، از خرمهره، طناب، دکمه ها و دانه های شیشه ای با ابعاد مختلف استفاده می کنند.
آدیانه دوزی در لباس محلی، روی جلیقه ها، کمربندها، در قسمت پایین تخت، در لبه های بالای دیوارهای اتاق نشیمن (به شکل یک روبان مستطیلی، طولانی و نزدیک به دیوار) استفاده می شود. علاوه بر این، در چادر های نام دی و گاهی اوقات به عنوان یک تزئین برای حیوانات مانند شتر ها یافت می شود.
در ابتدا، آینه بر روی پارچه و بر اساس الگوی از پیش تعیین شده قرار می گیرد و پس از آن، با یک درز فراوان ساخته شده توسط طرف های مختلف پوشیده شده است. در این مرحله، با شروع از مرکز آینه و با استفاده از نخ، یک بتونه بر روی پارچه ساخته می شود.
شهرهای ایرانشهر، اسپیک، چانف، دشتیاری و مناطق زاهدان و خاش، مراکز پردازش اصلی این محصول هستند.
همچنین ببینید