کافی نت

معرفی

اصطلاحات فارسی و فارسی برای قرن ها در قلمرو غرب به طور گسترده ای با ایران فعلی و مردم آن ارتباط دارد. این در واقع از Persis یونانی است، که مدت آن یونانیان باستان و به ویژه Herodotus، پدر تاریخنگاری غربی، به نام امپراطوری وسیع فارسی نتیجه فتوحات کوروش بزرگ (590-529 BC) و که به نوبه خود از پارس - پارسا، نام استان در جنوب غربی ایران (فعلی فارس) که متعلق به خاندان بومی کوروش، بنیانگذار امپراتوری بود. در 1935، دولت رضا شاه رسما از جامعه تعاملی خواسته است که به اصطلاح ایران به این کشور مراجعه کند، که در زبان ایرانی به معنی "سرزمین آریایی"، "کسانی که از ریشه های نجیب می میرند"، بیان هایی است که ساکنین آنها تعریف شده در زبان مادری خود.
هر دو نام در استفاده فعلی همگام با هم هستند، گرچه ایرانی و فارسی بیشتر با پیشینه تاریخی و هنری قبل از قرن بیستم مرتبط هستند.
دقیقا به این دلیل است که قرنها تاریخ گذشته را فراگرفته و با توجه به تصاویر جمعی غنی و جذاب، از جمله ادبیات که به آنها ارتباط دارند، هنوز هم جذابیت خاص و بدون شک در غرب دارند. در چارچوب این کتاب، ایران و ایران قابل تعویض نیستند، اما هر یک دارای معنای خاصی هستند. با این حال، هر دو به طور جدی به تشکیل و ساختن واقعیت فرهنگی این کشور غنی و پیچیده کمک می کند. غذاهای ایرانی امروز غذاهای ایرانی روز گذشته را نادیده میگیرند، که پیشگویی و تکامل طبیعی آن است. بنابراين، در جايي كه اشاره به ميراث تاريخي و اجتماعي قديم و نفوذ آن در طول زمان به دوران مدرن، مستقيم تر است، ترجيح مي دهيم كه اصطلاح فارسي را انتخاب كنيم؛ در اغلب موارد به جای سخن گفتن از غذا و غذا، عادت های زندگی، ویژگی ها و ویژگی های هنوز در ایران وجود دارد، اصطلاح ایرانی به تصویب رسید.
غذاهای ایرانی در مقایسه با آشپزخانه های کشورهای دیگر کمی متفاوت است، گرچه از لحاظ جغرافیایی از ما دور است.
از سوی دیگر، ایران از نظر فرهنگی به چندین علت نزدیک است، بعضی از بی اعتمادی. یکی از این ها مطمئنا طعم غذای خوب است که با یک احساس عمیق مهمان نوازی و یک سنت گمشده باستانی باعث می شود که غذای این کشور یک شگفتی بزرگ باشد؛ برای من مدت ها پیش بود و من امیدوارم که این همه کسانی باشند که خواندن و بالاخره آزمایش با دستورالعمل های این کتاب می خواهند نزدیک به ایران با طعم و رایحه هایشان که خیلی خوب هستند بتوانند درباره خود صحبت کنند. غذاهای ایرانی بخشی از سنت گمشده کشورهای خاورمیانه است، در حالی که خصوصیات خاص خود را که در گذشته و منحصر به آن گذشته است، ریشه دارد. سنت های پیشرفته سنتی آشپزی برای پالایش آن سال ها منبع الهام بخش سرآشپزهای خاورمیانه بوده و میراث باستانی آن امروزه در بسیاری از دستور العمل های ترکی، استری، لبنانی و مراکش نیز دیده می شود.
طعم ملی برای قرن ها بر روی طعم های پیچیده ساخته شده است، کاملا متعادل، هرگز بیش از حد تند، با دلبستگی مشخص برای شیرین و ترش، asprigno، برای ترکیبی از گوشت و میوه، حبوبات و سبزیجات، هوشمندانه با گیاهان و عطر، تازه یا خشک شده، که عطر و طعم را در یک روش منحصر به فرد و بدون وقفه مشخص می کند.
جنبه های اجتماعی مربوط به پخت و پز، تغذیه و به اشتراک گذاری غذا، وظیفه دلسوزانه مهمان نوازی و تعهد صمیمیت و سخاوتمندانه نسبت به مهمان، اجزای ضروری روش ایرانی در جستجوی غذا هستند.

این لحظات و حوادث مهم در زندگی اجتماعی و فردی، مذهبی و اجتماعی را به خود جلب می کند که غذاهای خاص اغلب با آن ارتباط دارند.
به این معنا غذاهای ایرانی این یک غذای فکری نیست، بلکه اساسا سنتی، وفادار به آداب و رسوم، آیین ها و دستور العمل ها است، که در طی زمان تغییرات کمی داشته است.
این یک هنر به ارث برده شده از مادر تا دختر است که در ویژگی های بنیادی آن تغییری نیافته است، حتی اگر در عین حال به اندازه کافی ناقص و مجذوب باشد تا استثناها را در دوزها و مواد تشکیل دهد، و بنابراین اتاق خلاقیت آشپز را برای تغییر و شخصی سازی ظروف که براساس خلاقیت و سلیقه شخصی خود یا به سادگی برای دلایل رژیم و سلامت آماده می شود.
این امر در طول زمان، گسترش انواع مختلفی از یک دستورالعمل اساسی را که از منطقه به منطقه متفاوت است، مورد توجه قرار داده است.
مانند ما در ایتالیا، بسیاری از شهرها شیرینی و یا ظروف معمولی را برای آماده سازی محصولات محلی استفاده می کنند، دشوار است در جاهای دیگر با همان طعم و همان طراوت پیدا کنید.
به عنوان یک ایتالیایی توصیه می شود برای لذت بردن از pastiera در ناپل، tortellini در بولونیا و fondue در تورین، بنابراین یک ایرانی می گوید برای طعم توپ های برنج خوشمزه تبریز، شیرین به نام Sohan در شهرستان قم، ترشی و ماهی دودی از منطقه دریای خزر.
و دوباره، همانطور که در ایتالیا، ظروف شناخته شده در همه نقاط شبه جزیره ای که دوستداران بالغ و کودکان هستند، تقریبا در هر رستوران ارائه می شود، بنابراین در ایران، غذاهای سنتی و بسیار محبوب در سراسر قلمرو ملی وجود دارد.
حتی غذاهای ناشی از کشورهای دیگر و فرهنگ ها، اگر قدردانی می شوند، به طور کلی جذب می شوند و اغلب به سلیقه محلی دوباره سازگاری دارند. شاید کسی بخاطر پیتزا غوره سبزی که توسط یک سرآشپز ایرانی غریب، اختراع شده است، اخیرا بازدید کنندگان را از پخش ویدئو خود در شبکه سرگرم کند.
رستوران پدیده نسبتا اخیری در ایران است؛ در طول تاریخ، این باشگاه ها فقط توسط مردان حضور داشتند و غذاهای پخته شده در خیابان ها، کیوسکها و یا فروشندگان خیابانی فروخته می شد؛ بیشتر آن ها گوشت خوار، گوشت خوار ماکارونی پر شده، سبزیجات پر شده و بخار شده، شیرینی، میوه خشک، زیتون.
آنچه که به طور سنتی در خانه تهیه شده است، در طول زمان مجموعه گسترده ای از پخت و پز خانه، خانواده؛ این جنبه در طول قرن ها، روش های آماده سازی و پخت و پز را مورد توجه و حفظ قرار داده است، اولین گاهی اوقات دقیق، اما نه دشوار و ثانویه به طور کلی آهسته و طولانی است.
فاکتوری که از لحاظ تاریخی و فرهنگی به تایید یک پخت و پز آهسته غذا اجازه می دهد عادت زن بودن در خانه، حتی اگر عمیق و غیرقابل برگشت باشد، تحولات امروز در جامعه ایران و در آن نقش زنان است.
خوردن فعالیت شدید اجتماعی است و نحوه پخت و پز غذا در ایران امروز دارای قرن هاست که در آن فرهنگ را نشان می دهد و جنبه های ظریف شخصیت و شیوه زندگی ایرانیان را نشان می دهد.
مهمانداری یک وظیفه عمیق و احساس است و به مجموعه ای از قوانین دقیق و "قواعد" که رفتار و رفتار در میان مردم را بر عهده دارد، متفاوت است با توجه به جنس، موقعیت خانوادگی و رابطه خانوادگی.
آموزش خوب در جدول و خصوصا در مورد مهمان، به دنبال آن است.
مقدار و تنوع غذا ارائه شده، تظاهرات از افتخار و توجه است که مهمان لذت می برد.
ارائه و تهیه غذا، عدم موفقیت دعوت کردن به قابلیت اطمینان مستمر برای استفاده از خودتان چندین بار، مراقبت از اینکه مهمان دائما آنچه را که نیاز دارد و از آن برای خشن بودن استفاده می کند، یک قاعره اساسی از هنر سرگرمی است که صمیمیت و خوبی را فراهم می کند خلق و خوی در مکالمه
زمان صرف شده با هم باید منتظر بماند، اما از سوی دیگر، مسئولیت مهمان نخواهد بود که بیش از حد طولانی باقی بماند، پیش از سفر با توافق برسند و آن را با سپاس و قدردانی گرم برای غذا، خانه، کودکان به پایان برسانید.
دسرها، گلها و هدایای کوچک تقریبا باید زمانی باشد که یک نفر به خانه دیگری می رود.
یکی دیگر از جنبه های اجتماعی که غذا را پیوند می دهد و کسانی که آن را به اشتراک می گذارند، مرتبط با یک کد اخلاقی اخلاقی سنتی است؛ بر طبق آن کسانی که با هم غذا می خورند یا از غذا آماده می شوند، باید با یکدیگر وفاداری، در آینده ای نزدیک و در آینده به یکدیگر آمده است.
این حجم تمام دستور العمل های غذاهای ایرانی و تغییرات نامحدود آن را جمع نمی کند، اما پیشنهاد می دهد که انتخاب هایی را به ارمغان بیاورد که نماینده ترین و عزیزترین آنها به سنت است، تا بتواند به عنوان بسیاری از مردم به کشوری که برای این جنبه شناخته شده است، به ارمغان بیاورد.
به علاوه طعم و مزه شخصیت، معیارهای انتخاب توانایی بازتولید طعم ها و عطرهای ظروف است که به طرز وفاداری ارائه شده اند.
بدین ترتیب، دستورالعمل هایی که به راحتی قابل دستیابی بودند، با مواد اساسی شناخته شده و در ایتالیا نیز قابل دسترسی بودند، تا حد امکان استفاده دلخواه از محصولات جایگزین که نتیجه نهایی و اصالت طعم را تغییر می داد، محدود می شد؛ در عوض به تکنیک ها و روش های اولیه پخت و پز توجه خاصی داده شد.
علاوه بر انتخابی از دستور العمل های کلاسیک، مانند kabab chelo، ظرف غذای ملی را در نظر بگیرید، غذاهای ساده و سریع برای تهیه غذا نیز ارائه می شود که به سختی می توانید در منوی رستوران پیدا کنید، اما هنوز هم شناخته شده، بسیار خوشمزه و معمولا در جدول ایران.
در این کتاب، دستور العمل های واقعی، به گروه های 9 تقسیم می شوند (غذاها، ظروف مبتنی بر تخم مرغ، سوپ ها، ظروف برنج با سبزیجات و حبوبات، سبزیجات، گوشت، مرغ، ماهی، گوشت گاو، شیرینی و نوشیدنی ها) آنها پیش از یک فصل در تاریخ سنت آشپزی ایرانی و مهمترین آنها، از امپراطوری فارسی پیشین، از طریق دوره ساسانی و ظهور پس از ظهور اسلام و غذاهای قصر قرون وسطایی آغاز شده است.
با توجه به حضور مداوم آنها در آشپزخانه و مصرف زیاد ایرانیان، پاراگراف های جداگانه به چای، ماست و برنج و روش های سنتی که در آن آماده می شوند اختصاص داده شده است.
دستورالعمل های هر فصل قبل از یادداشت های مختصر و پیشنهادات فنی، که من امیدوارم می تواند خوانندگان را جذب و بهبود عملکرد نهایی ظروف خود را.
اسامی اصلی در زبان دستور العمل ها و برخی از مواد تشکیل دهنده معمولی در کنار ایتالیایی نشان می دهد.
در مورد انواع دسرها، بسیار زیاد و متنوع تر، من ترجیح دادم که انتخاب من را به برخی از دسرهای سنتی محدود کنم که مواد اولیه آنها نیز در ایتالیا فروخته شده است، و بسیاری از کیک ها و انواع بیسکویت را که گاهی اوقات اروپایی آنها را تشکیل می دهند حذف می کند.
در ایران امروز و به خصوص در شهرهای بزرگ، اغلب دسرها در خارج از منزل خریداری می شود، اتاق های ناهارخوری بی شماری و بستنی وجود دارد، همیشه بسیار محبوب هستند و کیوسک ها در همه جا، جایی که نوشیدنی، شیرینی ها و فلفل برای هر نوع میوه مخصوص ماه های تابستان آماده می شود .
در پایان حجم، یک واژه نامه از غذاها، گیاهان و ادویه جات مورد نیاز برای تهیه دستور العمل های پیشنهادی و نحوه استفاده از آنها وجود دارد.
در زمان های قدیم مردم در ایران نشسته بودند و نشسته اند روی میز و در یک فرش بر روی زمین و یک سفره.
در خانه های امروز کمبود جداول وجود ندارد، اما در بعضی موارد در طول سال و یا به سادگی زمانی که تعدادی از دینرها اجازه نمی دهد برای هر کسی برای یک صندلی، ایرانی ها یک سفره (رومیزی و مترادف با میز قرار داده) و منظمی نشسته در اطراف، در زانوها یا متقارن با پشت باقی مانده بر روی کوسن های راحت (poshti)، آنها این روش سنتی خوردن را تحسین می کنند.
در روستاها، و در هر صورت برای بسیاری از خانواده های ایرانی نیز در این شهر، این هنوز سفارشی روزانه است.
غذا معمولا برداشته شده و با قاشق و چنگال به دهان آورده می شود، به جای آن، چاقو معمولا روی میز نیست، زیرا غذاهای آشپزی ایرانی گوشت را تهیه می کنند و سبزیجات هم همیشه به صورت کوچک، آماده به غذا خوردن می خورند.
به طور سنتی، antipasti، نان، سالاد، sabzi Khordan، ظروف و برنج همراه در همان زمان قرار می گیرد در soffreh.
پس از آن دینرها در آزادی کامل انتخاب خواهند کرد که چه استفاده و چه منظور.
نان، پنیر و گیاهان معطر بر روی میز در طول وعده غذایی باقی می مانند، در حالی که میوه و چای با هم خدمت می کنند.
در طول غذا آنها معمولا آب، آب میوه یا نوشیدنی های غیر الکلی می نوشند؛ با این حال، شراب به سنت غزلی ایرانی که از قرنها پیش از قرنها قبل از ظهور ادای احترام به اسلام آمده بود، معلوم نبود.
اگرچه دین اسلام توصیه می کند که مسلمان خوب نوشیدن نوشیدنی های الکلی از هر نوعی را نداشته باشد، در جدول در ایران باستان و اخیرا در ایران امروز وی را با غذا طعم می دهد.
قدیمی ترین علامت های کشت انگور در سواحل دریای خزر و در شرق ترکیه یافت شده است و قدیمی ترین شیشه ی قرمز مایل به قهوه در 1996 در روستای نوسنگی حاجی فیروز تپه در کوه های زاگرس در شمال ایران کشف شده است. جایی که هنوز امروز انگورهای وحشی رشد می کنند که انگور، هنوز کاملا رسیده و آب نمک آنها در دستور العمل های مختلف استفاده می شود.
هرودوت فارسی را به عنوان نوشیدنی های بزرگ توصیف می کند و حتی در قرن های بعد نیز شراب و نوشیدن در شرکت های خوب، موضوع تکراری در ادبیات کلاسیک فارسی و شعر قرون وسطی بود.
ایرانیان باستانی به شراب اعتماد زیادی داشتند که هرودوتس همیشه میگوید "با جدی ترین سوالات دولت مواجه شد، روز بعد با گذشت دوام الکل، تصمیماتشان را بررسی کرد و اگر آنها را منطقی در نظر گرفت، آنها را به اعدام محکوم کردند ».
نقوش شراب اغلب در چهارچوب های زیبا شاعر قرون وسطایی مشهور اورنار خیام (ca.1048-1131) جشن گرفته می شود: نوشیدن شراب، زندگی ابدی این فانی است و این همان چیزی است که شما از جوانان خود دارید و اکنون وجود دارد شراب، و گل وجود دارد، و دوستان خوشحال از مسمومیت، خوشحال، برای یک لحظه، که این، این زندگی است.
بلند شو، یا بلا، از خواب، گلو ما با شراب می شکنیم قبل از گردن، ما سرنوشت را برداشتیم.
این چرخه بی رحمانه به زودی انسداد زمان گلدهی دوباره را با لمس آب حل خواهد کرد.
نوشیدنی بدون شک امروزه بیشتر مصرف شده است چای، اغلب چای سیاه، حتی اگر مقدار زیادی نوشیدنی قهوه معمولی را تهیه کرده باشید که بیشترین راه را تهیه می کنید: آمریکایی، ترکی و یا با اضافه کردن کرم و شیر، همانطور که امروز در بسیاری از کافه ها لذت می برید توسط جوانان مکرر می شود
نوشیدنی خاص و سنتی که از ماست ساخته شده است، بسیار طراوت در تابستان و مخصوصا با گوشت سرخ شده یا کباب شده مناسب است. دوغ: در شهر اصفهان، در قلب ایران، من با غذاهای سنتی سرخ شده سرو کار داشتم با استفاده از شربت شکر، طعم و مزه آن در طولانی مدت، به طرز محسوسی متناقض شده و با دوغ اسیدو و نمک خنثی سازگار شد.
صبحانه که خیلی زود خورده می شود، اولین و مهمترین وعده غذایی روزه است و از ساده ترین نسخه آن در نان تازه، انواع مختلفی است که بسته به محل و سلیقه شخصی (انواع مختلفی از 40 وجود دارد)، کره، پنیر تازه (در میان معروف ترین تبریزی، از نام شهر که در آن تولید عالی است، مبهم شبیه به فتا یونانی است، اما کمتر سفت و سخت، و Lighvan، تولید شده در آذربایجان ایران) و هنوز عسل و آجیل، علاوه بر به چای اجتناب ناپذیر.
یک سنت مشهور معتبر، زمانی که بدن غذاهای مغذی و مغذی را قبل از روز سختی از غذا در سپیده دم در پیش گرفت، شامل اصطلاح Halim می شود: پوره غلات برای مدت زمان طولانی با گوشت و سایر مواد تشکیل دهنده یا معجزه معروف ، از بهترین قارچ ها، ساخته شده از پاها مغز و گوساله ساخته شده برای طولانی مدت در سوپ غنی از بوی جوش داده شده است.
هر منطقه و بسیاری از شهرهای دارای نسخه های خود از هلم هستند که می توانند در خارج از منزل نیز خریداری شوند، مخصوصا رستوران ها و یا فروشندگان کوچک تنها در صبح روزهای اول که فقط این نوع غذا را ارائه می دهند.
مقادیری که بوسیله دستورالعمل ها ارائه می شود، بیش از حد محکم درک نمی شود، خصوصا در مورد ادویه جات، ادویه جات، و مقدار گوشت.
بسیاری از نان یا ظروف برنج مبتنی بر برنج نیز می توانند بدون گوشت تهیه شوند و دوز سبزیجات و حبوبات را افزایش دهند.
اصطلاحات "جام" و "شیشه" در شمارش مواد تشکیل دهنده معادل هستند.
چربی های پخت و پز اغلب استفاده می شود روغن دانه و یا روغن زیتون است، در حالی که چربی از دم گوسفند (یک نژاد خاص محلی) بسیار رایج بود، اغلب جایگزین شده توسط ghee بسیار قدردانی شده ساخته شده از شیر گاو ذوب شده است. در یک حمام آب برای تمیز کردن آن از ناخالصی ها و از بخش آبریزش؛ در ایران شناخته شده است که از منطقه کرمانشاه (روفان و کرمانشاهی): بسیار متمرکز و با حفظ و حفظ، امروزه محصول فزاینده ای نادر است و در آشپزخانه با کره مشترک جایگزین می شود.
سیر و پیاز سرخ شده دو کلمه در خود دارند: اغلب در تهیه آشامیدنی و بسیاری از غذاهای دیگر حضور دارند، آنها ملاقات می کنند، هر دو خام و پخته شده، طعم ملی؛ با این حال، آنها می توانند در مقدار کم و بعضی اوقات کاملا حذف شوند.
در نهایت، تا زمان آماده سازی و پخت و پز، دستور غذاها توسط دستور غذا ارائه شده است، اما به طور کلی غذاهای غذای ایرانی نیاز به زمان متوسط ​​تا متوسط ​​دارند.
این نکته نباید مانع از آن شود: نتیجه نهایی می تواند رضایت زیادی را به ارمغان بیاورد و در هر حال ممکن است که بسیاری از ایرانیان از امکان انجماد بعضی از مواد اولیه که قبلا پخته شده اند یا با استفاده از اجاق گاز تحت فشار قرار گیرند، ایده آل برای ساخت آن سریع از ظروف و سوپ های متعدد.
حتی برای تهیه برنج بخارپزی بسیاری از بخارهای ویژه الکتریکی استفاده می کنند که می تواند کمک خوبی در آماده سازی ظریف این غلات باشد.
با وجود برخی از مراقبت و کمی صبر، با این حال، تمام دستور العمل ها به راحتی امکان پذیر است، هنگامی که شما مواد تشکیل دهنده را پیدا کرده و کمی آشنا با روش های آماده سازی، من مطمئن هستم که آن را نیز برای شما لذت بردم، همانطور که بود و این برای من است که از طریق آشپزخانه خود در کشور شگفت انگیزی که ایران است و از طریق این دروغ معتبر، دسترسی به یک فرهنگ غیرمعمول و به روش علمی فرهنگ و تمدن قدیم خود را داشته باشد.