آجیده دوزی (گلدوزی آجیده)

آجیده دوزی یکی از انواع رایج ترین و محبوب ترین گلدوزی در ایران است. در Ajideh duzi یک لایه پنبه در وسط دو لایه پارچه قرار می گیرد؛ سپس، با دوختن بر روی پارچه، نقاشی ها و ارقام کوچک را در تسریع ایجاد می کنند. این به نام پنبه دوزی یا لای دوزی است.
پیشینه های این هنر در ایران می تواند به زمان پارتی ها و هخامنشیان باز گردد. پیترو دلا واله، در خاطرات سفر خود به دوران سلسله صفوی، در توصیف لباس محلی - پوشاک که در طول زمستان توسط ایرانیان پوشیده شده است اشاره می کند. این در اغلب موارد از پنبه مشتق شده بود، در طرح های رنگی و غنی بود و داخلی آن تحت نظر پانب دوزی قرار داشت. در شهر مهران (کرمان) و در سایر نقاط کشور، این نوع گلدوزی به دلیل زیبایی و استحکام و قدرت آن، به منظور تزئین سرامیک های درویش ها مورد استفاده قرار گرفت.

کلاه گیس، لباس، کلاه های دوریوش، کلاه شبانه، فرش، پرده ها، روتختی، روسری، کت و برخی از اجناس معمول آشپزخانه با این هنر تزئین شده اند.
اساس این کار، استفاده از انواع مختلف پارچه (یا ترکیبی از پارچه) است: ابریشم، نخ، پنبه، مخمل، ساتن، کتانی و غیره نقاشی هایی مانند چهره های جغرافیایی، گل ها یا مورچه ها (پرندگان و گل ها)، گل بوتی (شناخته شده به عنوان "پیزلی") و عرب ها از جمله رایج ترین این هنرهاست.

امروزه هنر ادیح دوزی در پردازش نوع خاصی از کلاه فرنگی درویش ها استفاده می شود که در آن خطوط موازی نازک که تمایز آن را به وضوح قابل مشاهده و در تسکین می کنند.